ترجمه شعری از صابر شاعر عصر مشروطیت

ملُت نجه تاراج الور السون نه ایشون وار
...........
هر جور که ملت شده تاراج به من چه
یا آن که بدشمن شده محتاج به من چه
من سیرم و در فکر کسی نیستم اصلا
دنیای گرسنه بدهد باج به من چه
بگذار بخوابند نکش نعره و فریاد
بیداری این ها نکند خاطر من شاد
تک تک شده بیدار اگر، وای امان وای
من سالم و شاد، همه دهر فنا باد
تکرار مکن صحبت تاریخ جهان را
بر بند، فلانی، تو ز بگذشته زبان را
حالا تو بیاور بخورم دلمه و نان را
زآینده مزن دم، تو غنیمت شمر آن را
گر طفل وطن سر به سر آواره بگردد
آلوده به پستی و به بدبختی بیحد  به افتد
سائل بشود بیوه زن، از پای به افتد
باشد ، فقط آوازه شانم به فزاید
هر خلق ترقی کند،
امروزه به دنیا
ما نیز به خفتن ز ترقی بکنیم یاد
در راه ترقی بشتابیم به رویا

سردبیر
• در عصر مشروطُیت صابر در آن سوی ارس در روزنامه ملانصرالدین وصف حال ملت ایران را از ذهن شاه قاجار می نویسد که با در خواست آزادی ملت آن کرد که نبایستی می کرد.
• ما هم شدیم مثلا سردبیر این وبلاک .به آقا رفعت گفتیم برو یک مقاله به روز بنویس ،تحلیلی از اوضاع باشد. رفت عرض نیم ساعت ،آورد داد به دستم.
• یا للعجب ، باچشم درایت دیدیم که یک صفحه تمام بدوبیراه، فحش لاله زاری، گفتم مرد: این دیگر چیست آوردی ،از سن و سالت خجالت بکش. دیدم ، منی منی کرد.
• تازه کاشف به عمل آمد که از روی دست یکی از گویندگان لوس آنجلسی کپی برداری کرده.
• این آآ رفعت ما شده کار هر روزش تماشای مهواره های آن سوی آب. دیگر کار زندگی ندارد. یک روز پول خرد جمع میکند. یک روز هسته می کارد . دیگر روز هخائی میشود، و این آخری هم شده رفراندوم چی. کاش در این آخری می ماند. نه که هرهری مذهب است ، والاه دیگر چشمم آب نمی خورد. می ترسم این نیز بگذرد. رسوای عالم شدیم با این مخالفت خوانی حضرت رفعت. این تازگی ها هم شده، ددری، پنجاه هزارتومان وعده شده این آقا را جدی گرفته، می خواهد رای با کفایتش را به دهد. از شما هم چه پنهان ، آخرش کارمان به انشعاب میکشد مثل این گروه های چپ کار گری آقایان برلنیی. که هر دونفری یک سایت و صدا و سیمائی راه انداخته اند در آمریکا. تا کارمان به جاهای حساس نکشیده باید عذرش را خواست. ما چشم یاری داشتیم. این که نشد وبلاگ،