یادی از آقا مدیر(محتشمی ) قله بوز قوش سراب
درضلع شمالی بوز قوش ، دهستانی آباد مسمی به اسب فروشان، یا همان اسشان،از قراء سراب آذربایجان مردی را می شناختم، محتشمی نام.از مردان عصر پهلوی ، خیلی آقا ، در حقیقت سید نیز بود .مردی با تمام خصائل سیّدی اش، از همان های که ،می تواند در شهر و دیار مان باشد. بعد یک عمر آموز گاری در همان قصبه مدیر دبستان بود. و در حال تمام اهل آبادی به مدیریش می خواندند. همان طور که فکر می کردم،مدیر به تمام کمالات بود.امور ده به مشورت او بود، کلا در تمام مراحل ، چه رفاهی و بهداشتی تا بگیر به امر خیر و شر اهالی . چندی بود نه دیده بودم اش .تا امسال همین جمعه ، عصر بعد از آمدن از قله بوز قوش ، در قهوه خانه سراغ او را گرفتم از دوست مشترک، که چشمانش را تر یافتم در رجعت دوست.
آمد گفت : که آقا رفت به دیار عشق ، و من مثل شاگرد، برایش دلم گرفت ، خوب بود مثل سلاله اش و مهربان بود چون آقا.
خدایش رحمت کند.
در گرمای تفته ده چای گرم از گلو با تانّی از گلو پائین می رود. در راه به دنبال آشنا در سایه بیدی خسته منتظر مینی بوس نشستم ، طولی نکشید یکی از اهالی با پیکان کرایه ای رسید.سوارش شدم و به صندلی عقب لمیدم و خسته چشمانم را بستم.در را باز صحبت آقا محتشمی شد.راننده بعد از این که نگاهی از سر تعجب به قیافه خسته وکوله پشتی من انداخت ،خیلی با احتیاط از آقا یاد کرد که معلّم اش بود . و شاه بیت حرفش اینکه آقا واقعا آقا بود.میگفت بعد انقلاب، آقا را چندی پرس و جو کردند ، که یعنی ساواکی است و پیر مرد خانه نشین شد،دل مرده و مریض ، با همان غصّه و قصّه عشق به انسان ها مرد . در حقیقت مردی در شهر و زادگاهش دق مرگ شد.
میگفت که چقدر در عمران و آبادی این ده کوره زحمت کشید ، آشنا داشت در شهر سراب و تبریز، از تمام طبقه اداری و شاید هم در تهران، تمام هّم و غمش شد راست و ریست کردن کار مردم و آخرش هم گفتند ساوکی است .
سر صحبت رفت به رای دادن مردم.که آمد و گفت : غریبه ، کار این ملک درست نشود الا بی نفت.مثل اینکه غیر این کلام دوست نداشت حرفی بزند . و من هم اصرای نداشتم و همش در فکر خوب بودن آقا مدیر بودم. خدایش رحمت کند ، این را نوشتم شاید مخاطبی داشته باشد این نقل ،که مردی از پاکان بود این آقا محتشمی.یادش در دل انسان ها گرامی باد.
