کاوه همشری ماست

(مخبرکمیسیون اجتماعی مجلس هفتم نسبت به وضعیت اسف بار کارتن خوابها با توجه به قرار گرفتن در آستانه فصل سرما هشدار داد. محمدعلی مقنیان در گفتگو با "ایلنا"، افزود: چطور وقتی فردی برای امرار معاش کوچکترین بساط کاسبی‌‏اش را در سطح شهر پهن می‌‏کند سر و کله ماموران شهرداری پیدا می‌‏شود، ولی وقتی فردی گوشه خیابان بمیرد هیچ ماموری وی را نمی بیند. (

خوب شد حضرتش به یاد این معضل شدند، والله ما که بنویسیم هزار جور حرف تویش می آید.دیدن این نوع صحنه های واقعا دل هر انسان را می آزارد، اگر بیان احساس را پیدا نمی کنم این از زبان الکن حقیرما است ، راستش شایسته ای ملک چندین هزار سال قدمت نیست وبا این درآمد های ارزی و ذخایر،وادعای ام قرا بودن.آمار فقر و اعتیاد و بی خانمانی بیداد می کند.و بی کاری ، این معضل سالهای انباشته از فریاد های مرک بر سرمایه داری و این و آن،ته مانده توان مالی عده ای شهرستانی به بستر خوش امنیت تهران بزرگ کوچ می دهد، و برج است که مثل قارچ از گلوی تب کرده پایتخت بیرون می آید و در زیر سایه های ناموزنش، روایت کاتون خواب و بی خانمانی است.

اگر کسانی هستند که هنوز کینه گفتگوی تمدن ها را به دل دارند و بودجه مالی اش را زیاد می بینند، لااقل به تولید فکری که کرده اند و مهر ورزی اش می نامند وفادار باشند ، و به داد آن بساط فروش عائله مند و یا کاتون خواب ها برسند و به دادن کاسه های آشی نذری که قبل از انتخابات بود ادامه دهند، مشکل جوانان ما می تواند ازدواج  هم باشد و کافی نیست که بعد ازدواج به امان خدا ول به کنیم و انتظار بساط فروشی هم نداشته باشیم. دیروز شاهد زندگی فلاکت بار جوانی در میان زباله های یک ساختمان نیمه کاره شهرمان بودم که از قهرمانی استانی اش در ورزش گشتی چند سالی نگذشته است ، و عجیب بود که اسم مسمائی به نام کاوه را یدک می کشد، به نظرم رسید وقتی که مادر و پدرش اسم بچه را کاوه می گذاشتند اصلا انتظار همچون آینده را برای پسرشان متصور نبودند. حال بچه محل هایش با با اسم کاوه دوا فروش می شناسند.سرنوشت عجیبی نیست.