تاریخ در ذهن

چهره هاى انقلابى

لئو تروتسکى
ترجمه و گردآورى:فرهاد کاوه

•۱۸۷۹
«لئو تروتسکى» رهبر انقلابى و سیاستمدار بزرگ روسیه و از دوستان نزدیک «لنین» است. او صاحب نظریه معروف «انقلاب دائم» است که زمانى از محبوبیتى بالا برخوردار بود اما پس از به قدرت رسیدن «استالین» از محبوبیت این نظریه بسیار کاسته شد. او توسط یکى از مامورین «استالین» ترور شد و به رغم آنکه خود «ترور سرخ» را محکوم مى کرد اما به نظر مى رسد خود از حامیان درجه یک آن بوده است.«لو داویدویچ برون اشتاین» مشهور به «لئو تروتسکى» در سال ۱۸۷۹ در شهر «یانکوفکا» ایالت اوکراین در خانواده اى کشاورز و یهودى به دنیا آمد و پدرش از ملاکان بزرگ آن شهر به شمار مى آمد. او پس از اتمام تحصیلات مقدماتى در مدرسه یهودیان براى ادامه تحصیل به مدرسه اى در «اودسا» رفت. به رغم علاقه فراوانش به ریاضیات و کسب نمرات ممتاز در مدرسه به دلیل مسخره کردن معلم زبان فرانسه خود از مدرسه اخراج شد. او در این سال ها به مطالعه در زمینه هاى سیاسى اجتماعى پرداخت و به عقاید مارکس علاقه مند شد. در سال ۱۸۹۶ «تروتسکى» به حزب سوسیال دموکرات پیوست و دوسال بعد به دلیل داشتن عقاید مارکسیستى دستگیر و به سیبرى تبعید شد. پس از چهارسال از تبعید گریخت، با پاسپورتى جعلى خود را به انگلستان رساند و در لندن بود که موفق به ملاقات لنین و دیگر اندیشمندان انقلابى روسیه شد. دوستى او و لنین در سال ۱۹۰۳ پایان یافت و او رهبرى جناح «منشویک» منشعب از حزب سوسیال دموکرات را برعهده گرفت و به مخالفت با جناح «بلشویک» به رهبرى لنین برخاست و اعلام کرد که سیاست هاى جناح «لنین» به حکومتى دیکتاتورى منجر خواهد شد. او در سال ۱۹۰۵ اولین مجلس انقلابى اتحاد جماهیر شوروى را در سنت پترزبورگ تشکیل داد و به ریاست آن انتخاب شد. در همین دوران بود که او نظریه «انقلاب دائم» را مطرح کرد و طى آن اظهار داشت که انقلاب هر کشور باید به تمامى کشورها سرایت کند و از سوى انقلاب هاى دیگر حمایت شود. او در همین زمان دوباره دستگیر و به سیبرى تبعید شد و مجدداً از آنجا گریخت.با مرگ لنین، «تروتسکى» و «استالین» به شخصیت هاى برتر سیاسى روز بدل شدند و «استالین» در این بین با تاکید بر پیروى سیاسى اش از لنین توانست بیشتر جلب نظر کند، به رغم آنکه «لنین» هیچ گاه «استالین» را به عنوان جانشین و دوست خود معرفى نکرده بود. «تروتسکى» در سال ۱۹۲۴ کتابى تحت عنوان «ادبیات و انقلاب» منتشر کرد که مجموعه اى از مهمترین مقالات او است. او در ۲۱ اوت ۱۹۴۰ به دست «ژاکه درشد» به ضرب درفش به شدت زخمى شد و سپس جان سپرد.