برگی است از زندگی یک مبارز

رزا لوگزامبورگ

گردآورى و ترجمه: فرهاد کاوه

بخش اول
• ۱۸۷۱
«رزا لوگزامبورگ» رهبر انقلابى، روزنامه نگار و نظریه پرداز سوسیالیست آلمانى تبار است که در سال ۱۹۱۹ و در خلال انقلاب آلمان در برلین به قتل رسید. او که خود را شهروند یک جامعه پرولتاریایى مى دید، زندگى بین المللى خود را در قالب مسافرى سوسیالیست مى گذراند و معتقد بود سوسیالیسم تنها راه رسیدن به آزادى واقعى و عدالت اجتماعى است. «لوگزامبورگ» طرفدار اقدامات بنیادى و دموکراسى کارگرى بود اما به نظر مى رسد انتقاد او از «تجدیدنظرطلبان» به رهبرى «ادوارد برن اشتاین» مهم ترین میراث او در اندیشه سیاسى اروپاى امروز است.
«رزا لوگزامبورگ» در سال ۱۸۷۱ در خانواده اى یهودى از طبقه متوسط در لهستان به دنیا آمد، پنج ساله بود که به شدت بیمار شد و پس از بهبودى دیگر نتوانست به درستى راه رود. دردى که در تمام طول عمرش او را رها نکرد. او تحصیلات ابتدایى خود را در مدرسه اى در «وارسا» گذراند و از همان ۱۶ سالگى در فعالیت هاى سیاسى شرکت جست. او در این سال ها به مطالعه آثار شاعر لهستانى «آدام میکى ویچ» پرداخت که روح میهن پرستى و زندگى او در تبعید سیاسى، «لوگزامبورگ» را به شدت تحت تاثیر قرار داد. «رزا» در سال ۱۸۸۹ براى ادامه تحصیل راهى کشور سوئیس شد و بسیارى این نقل مکان را ناشى از فشارهاى وارده بر او به جهت فعالیت هاى سیاسى اش مى دانستند. با ورود به دانشگاه زوریخ به تحصیل در رشته هاى علوم طبیعى و اقتصاد سیاسى پرداخت و در سال ۱۸۹۲ به رشته حقوق تغییر مسیر داد و دو سالى را به مطالعه در کتابخانه بزرگ لهستانى ها در پاریس مشغول شد. او در آن سال حرفه روزنامه نگارى خود را آغاز کرد و به یکى از رهبران حزب سوسیال دموکرات پادشاهى لهستان و لیتوانى بدل شد. در سال ۱۸۹۸ رساله دکتراى خود با نام «توسعه صنعتى لهستان» را نگاشت و موفق به اخذ مدرک دکترا شد. او در خلال سال هاى ۱۸۹۲ تا ۱۹۱۹ بیش از هفتصد مقاله، سخنرانى و کتاب از خود به جاى گذاشت.