عشق کربلا عشقی مکرر است

 

این کشته فتاده به هامون حسین توست

وین صید دست وپازده درخون حسین توست

این نخل تر کز آتش جانسوز تشنگی

دود از زمین رسانده به گردون حسین توست

این ماهی فتاده به دریای خون که هست

زخم ازستاره بر تنش افزون حسین توست

این غرقه محیط شهادت که روی دشت

ازموج خون او شده گلگون حسین توست

این خشک لب فتاده دور از لب فرات

کزخون زمین شده جیحون حسین توست

این شاه کم سپاه که باخیل اشک وآه

خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست

این قالب طپان که چنین مانده بر زمین

شاه شهید ناشده مدفون حسین توست