صحبتی است

قسمتی از مرقومه ریاست محترم جمهوری به آقای بوش پسر

(.......در چارچوب وجود سلاح‌های کشتارجمعی، این تراژدی به غرق شدن ملت کشور اشغال شده و کشور اشغالگر می‌انجامد. سپس مشخص می‌شود که هیچ سلاح کشتار جمعی وجود نداشته است که بر اساس آن اقدام را آغاز کرد. )

آقای احمدی نژاد باید توجه می کردند ایران عزیز ما هزاران تن جانباز و بیمار شیمیائی دارند که هر روزُ سال ها بعد جنگ تحمیلی به نوعی شهید می شوند و به صورت دردناکی گاها به زندگی ادامه می دهند.

وبخشی از سرمقاله شرق ۲۰/۲/۸۵ به قلم پور نجاتی.....«چه شد جامعه اى که مى خواست به اتکاى آرمان هاى بلند یک انقلاب و به پشتوانه میراث بزرگ یک مکتب و به یارى همت هاى بلند یک ملت و به پیشاهنگى و پاکبازى جوانان سر از پا نشناخته اش، تقدیر تازه اى براى تمامى جهان رقم بزند، فرهنگ ایثار و مناعت طبع و امید و سازندگى و مبارزه با کژى ها و زیاده خواهى ها را در جامعه نهادینه کند و به تمام عالم صادر کند، اینک اهل مطالعه اش نیازمند دوپینگ روحى و روانى نویسندگان عامه پسند و بازارى ینگه دنیا شده اند؟! تا به مدد آموزه هاى القایى و انرژى زاى آنان امیدکى به زندگى پیدا کنند و براى میلیونر شدن بهترین راه تجربه شده را انتخاب نمایند!! «چشم ها را باید شست، سوراخ دعا را باید جست.»