.........مکان دهی مثل تمام دهات آذربایجان و کلاسی مثل بقیه کلاس هاو معلمی سیاه چرده با حقوق ماهیانه سد جو: درس دستور زبان فارسی یابه قولی پارسی)معلم زور می زند و از شاگرد می خواهد یاد بگیرد .
فعل، فاعل،مصدر ،ماضی ، مضارع ،مسقبل ، عروض ،قافیه، مخمّس به کل عربی.....
وزیر معارف ناتل خانلری و جریده نویس اقبال آشتیانی و والی تیمسار شاه بختی و رئیس فرهنگ استان ارسالی از پایتخت همگی قسم خورده اند ایرانی می اندیشند،ضد سایر اقوام،بالاخص تورک ها ،حتی شب ها در محافل خصوصی برای هم دیگر جوک های را نقل می کنند که فلان تورک ،فلان تورک ، یک تورکه ، یک خری بود....
اداره ثبت احوال و ثبت اسناد بی نصیب نمی ماند و به دستور اربان پان آریائی خود و در باریانی چون فروغی و دکتر قاسم غنی ، فروزان فر و علامه های بی علم و کورش و داریوش پسند و مان گورد های چون تقی زاده که خود از دل مشروطیت و آذربایجان بیرون آمده در پی عرب زدائی و تورک ستیری اند. رحمی حتی به نام آبادی که سهل به شهر ها هم نمی کنند. سلماس شاپور می شود و انزلی پهلوی و ساری شاهی وارومیه رضائیه و رود خانه ها و گوه هاهم در امان نیستند از این ایرانی بازی های پهلوی چی ها. دعائی صبح سر صف مدارس :خدایا چنان کن سر انجام کار تو خوشنود باشی و ما رستکار........
دانش آموزان غیر فارس هر روز زیر بمب باردمان تبلیغی دوره پهلوی اول قرار گرفته اند .
چو ایران نباشد تن من مباد
هیتلر در اورپا بیداد می کند و دولت فخیمه مرز پر گوهر ایران را پاس می دارد .شیخ خزعل از بین می رود و ایلات تخته گاپو می شود.
در شهرستان های آذر بایجان، اشخاص را به دلیل همراهی با شیخ محمد خیابانی ها و دمکرات ها وبه عنوان متجاسر یا از بین می برند و یا وادار به ترک موطن می کنند و اشخاص صاحب مکنت جائی را به غیر پایتخت ندارند که بروند و سرمایه های ملی به سرعت جذب مرگز می شود، باز تورک آذربایجانی از پا نمی نشیند و منتظر سخصی می ماند که فریاد در گلوی خود را نشان دهد و این بار نوبت مرحوم پیشه وری است .
سوابق روشن او نشان از ده سال زندان در دخمه های تاریک رضا شاهی است و مبارزی از جنگلُ و نزدیک به میزا کوچک خان......
BİR ACAYİP ADAM
“Fırtınadan arta kalmış bir teknede
Tevekkül içinde, görkemli sakalı
Ve iğreti parkasıyla
Gizlediği macerasıyla
Bir acayip adam yaşardı
Akşamları susardı
Ben konuşsam kızardı
Bir sürgün kasabasıydı
Bir eski zamandı, Hazirandı
Çocuktum evden kaçmıştım
Gelip ona sığınmıştım
Küçücük bir koydu sığdı
Burayı keşfeden belki oydu
Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı
İçim anneyle dolardı ağlardım
Suphi şöyle bir göz atardı
Gizli bir cigara sarardı ağlardı
Sonra barışırdık ben flüt çalardım
Cigara sönerdi ağlardık
Nerden geldiğini bilmezdim
Kimsesizdi belki kimliksizdi
Onun macerası onu ilgilendirirdi
Kimseye ilişmezdi
Bir şeylere küfrederdi hep
Tedirgin bir balık gibi uyurdu
Bazen kaybolurdu arardım
Yağmurun altında dururdu
Bir kalın kitabı vardı cebinde dururdu
Hergün okurdu ben birşey anlamazdım
Kapağını seyreder duymazdım
Sakallı bir resimdi kimdi
Ne kadar mütebbessimdi
Sordum birgün Suphi’ ye
Söylediklerini niye anlamıyorum diye;
Bildiklerini, dedi, yüzleştir hayatla
Ve sınamaktan korkma,
Doğruyla yanlışı o zaman ayırabilirsin
Ve onu anlayabilirsin
Sonra gülerdi
Günlerim yüzlerce ayrıntıyı merak etmekle geçerdi
Sonra yine akşam olurdu Suphi susardı
Ben konuşsam kızardı tekneye martılar konardı
Yüreğim Suphi’ ye yanardı ağlardım
Suphi denize tükürürdü gökyüzünü tarardı ağlardı
Sonra barışırdık ben flüt çalardım
Yıldız kayardı ağlardık.”
Suphi Suphi bir acayip adam
Suphi Suphi benim canım ciğerim
Kimse bilmez nereli olduğunu
Suphi Suphi bir acayip adam
Suphi Suphi susar akşam oldumu
Bir cebinde das Kapital
Bir cebinde das Kapital
Bir cebinde kenevir tohumu
Suphi Suphi bir acayip adam
Suphi Suphi benim canım ciğerim.
“Bir sürgün kasabasıydı
Bir eski zamandı hazirandı
Çocuktum evden kaçmıştım
Gelip ona sığınmıştım
Bir gün aksilik oldu annem beni buldu
Suphi kaçıp kayboldu
Kasaba çalkalandı olay oldu
Ben sustum kanım dondu
Polisler onu bulduğunda tekti felaketti
Herkes meydanda birikti Anladın mı, dedi
Anladım dedim, anladım
Ve o günden sonra;
Hiç bir zaman, hiç bir yerde, hiç ağlamadım...”
Karakoldan içeri girerken sanki mağrur bir tüfekti
Ansızın dönüp bana baktı,