مصیبت بود پیری و نیستی

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

به دنبال رئیس مجلس محترم آقای حداد ُ رئیس جمهوری هم به معلم اولشان رسیدند و بوسه ها بود که نثار دستان لرزان معلمه پیر آمد مبارک است.

راستی وقتی در خیابان های شهر شلوغ بعد عمری کارمندی پرسه می زنم منهم به چهره های بر می خورم که روز و روزگاری معلم من بودند و این اصلا نمی تواند یک شانس باشد که مخصوصا هم این حضرات استادان با آن همه گذشت روز گار باز نفسی می کشند و وقتی هم که خودم را معرفی می کنم فقط لبخندی تحویل می گیرم یعنی که مرا اصلا به یاد ندارند که هیچ و گاهی هم خودشان را هم در پس کوچه های محل زندگی شان کم هم می کنند.مصیبت بود پیری و نیستی.این به هم رسیدن حضرات هم نوعی مدل پو پو لیستی تازه است .از مافیا نفت و تروریست اقتصادی که خبری نشد و از مسکن و کار و انژی هسته هم و سر سفره هم بی رونق نفت ُ لااقل رئیس ها به معلم های زحمت کش دوران کودکی رسیدند و این هم نعمتی است قدرش گرامی باد