نوشته ای از قاضی جهانی است ....قابل تامل

.......در وضعیت فعلی تصور اینکه روسیه در مقام رویارویی با جهان پروژه  بوشهررا تکمیل کند، تصورساده انگارانه ای بیش نبوده و باید مسئولین دیپلماسی کشور به این نقطه واقف گردند که روسیه امروزاساسا توانایی های ایفای نقش به عنوان یک قدرت جهانی را نداشته و علیرغم  برخورداری از اهرم انرژی در نفت و در بازی های نمی توان روسیه را به عنوان بازیگری در قد و قواره آمریکا و اروپا تحلیل نمود. چرا که نه توانایی  ها و زیر ساختهای اقتصادی  و نه زمینه های سیاسی و نظامی این کشور در حد آمریکا نبوده و  تصوراینکه  که روسیه برای دفاع از ایران در مقابل آمریکا خواهد ایستاد اشتباهی محض بوده و باید  به این واقعیت پی ببریم  که هیچ کشوری در شرایط موجود و با توجه به ماهیت و هویت جمهوری اسلامی نمی تواند اتحاد استراتژیک با ایران داشته باشد و روس ها در ارتباط با ایران به دنبال منافع خاص و بسیار ویژه خودشان هستند.  در شرایط تشدید تعارض با غرب، روی روسیه و یا هر کشور دیگر همچون چین که حتی دارای حق وتو در شورای امنیت هستند  حساب باز نمودن، چیزی غیر از دست زدن به انتحار دیپلماتیک نمی تواند باشد. 
 
      با تحلیل صحیح تاریخ می توان به این نکته دست یافت که ایران به اندازه یک دهم خسارات و زیان هایی که در طول دویست سال گذشته از روسیه دیده است  از آمریکا نه دیده و نه چشیده است . روسیه در زمان دولت های  قاجار یک سوم خاک کشورمان اعم از گرجستان ، ترکمنستان ،ازبکستان ، تاجیکستان ، آذربایجان و ارمنستان و مقدار معتنابهی از دریای خزر را ضمیمه خاک خویش نموده و دو عهدنامه ننگین گلستان و ترکمنچای را در آن سالها بر ایران تحمیل کرده است.