از سایت وزین روز
اینجا قدس نیست!
28 سال آدرس عوضی - چهارشنبه 18 مهر 1386 [2007.10.10]
سولماز شریف
در حالیکه بر رو و پشت اسکناسها و سکه های رایج در هر کشوری، تصویری مهم، تاریخی و ارزشمند از آن کشور درج می شود، بر پشت اسکناسهای رایج در ایران، 28 سال است تصویری از مسجد الاقصی قرار دارد که تازه بعد از 28 سال معلوم شده، تصویر مسجد دیگری است.
مسجدالاقصی نام مسجدی است، که در بخش شرقی شهر بیت‌المقدس ( اورشلیم ) قرار دارد.مسلمانان نخست به سمت این مسجد نماز می‌خواندند. نام این مسجد در آیه اول سوره اسراء نیز آمده‌است که اشاره به معراج دارد: "پاک ومنزه‌است خدائی که در مبارک شبی بنده خود (محمد) را از مسجد الحرام (مکه) به مسجد اقصائی که پیرامونش را (به قدوم خاصان خود) مبارک ساخت، سیر داد تا آیات خود را به او بنمایاند که همانا خداوند شنوا وبیناست."*[دانشنامه ویکی پدیا] مسجدالاقصی حدودا ۱۴ کیلومتر تا رام الله مرکز اداره موقت فلسطین فاصله دارد.
از همان زمانی که نام مسجد الاقصی در برنامه های داخلی ایرانی جای عمده ای برای خود گشود، حرف بر سر تخریب این اثر نیز بود.مدعیان معتقدند دولت اسرائیل و یهودیان ساکن بیت المقدس(اورشلیم) اعتقاد دارند در زیر مسجدالاقصی معبد هیکل سلیمان وجود دارد و یکی از آرزوهای آنان تخریب مسجدالاقصی و احیای آن معبد است.آنان به آتش کشیده شدن مسجد الاقصی در تاریخ 21 آگوست 1996 را نیز گواهی بر این ادعا می دانند که در این آتش سوزی در قسمت جنوب شرقی در حدود دویست متر مربع از سقف مسجد کاملاً منهدم شد و گنبد مسجد در پنج نقطه سوخت. همچنین یکی از آثار متبرک مسجد و یک منبر مخصوص که هشتصد سال سابقه داشت نیز کاملاً از بین رفت.
در این میان پس از 28 سال سفر دانشجویان فلسطینی به ایران و حضورشان در دانشگاه تهران پرده از رازی برداشت که هضمش چندان هم ساده نیست.تصاویر منتشر شده در پشت اسکناسهای ایرانی و تصاویر دم به دم پخش شده از تلویزیون ایران، مسجد الاقصی نیست! مکانی است آنطرفتر به نام قبه الصخره. خصوصا الاقصی در زبان عربی به معنای سبز است و اینکه چه سنخیتی می تواند با گنبد زرد رنگ داشته باشد، مشخص نیست.
قبه الصخره در میان فلسطینیان و آنان که به تفاوت بین این دو اثر واقفند، از تقدس برخوردار است و بعد از مسجد الاقصی در اورشلیم فلسطین دارای محبوبیت خاصی است. گنبد طلایی قبه درست بر روی صخره قرار گرفته‌است. در صحن صخره، هشت چاه وجود دارد. بنای قبة که بر روی این صخره واقع شده، به دستور خلیفه اموی عبدالملک بن مروان مابین سالهای (۶۹۱ _ ۶۹۲) میلادی ساخته شده‌است. خلیفه عبد الملک برای اینکه بتواند هزینه و مخارج این عمارات را تأمین کند، دستور داد خراج و مالیات هفت سال سرزمین مصر را به این کار اختصاص دهند. قبه المشرفه در بالاترین نقطه حرم الشریف قرار دارد، وقبه الشریفه در مرکز شکل عدد (۸) واقع وطول ضلع آن (۲۰، ۵۹ متر) و ارتفاعش (۹، ۵۰) متر است.
این گنبد از آن رو گنبد صخره نام گذاری شده است که در داخل آن صخره ای قرار دارد که گفته می شود پیامبر اسلام پا بر آن نهاد و به معراج رفت.گنبد صخره حدود 1300 سال پیش ساخته شد و علت اساسی بنای آن نیز ارتباط خاص این مکان با موضوع معراج پیامبر اسلام بود.
گنبد هشت ضلعی صخره، صدها سال یکی از زیارتگاههای مهم اسلامی بشمار می رود.مساحت مسجدالاقصی فقط به گنبد صخره محدود نمی شود بلکه این گنبد تقریبا در مرکز مساحت مسجدالاقصی قرار دارد.گنبد طلایی صخره که از فاصله های بسیار دور قابل رویت است بر هویت اسلامی این مکان مقدس تاکید دارد.
امسال صدا و سیمای ایران در روز قدس به اشتباه 28 ساله خود اعتراف و اعلام کرد که تصاویر منتشر شده از نماد قدس، مسجد الاقصی نبوده بلکه قبه الصخره بوده است.
و این در حالیست که 8 ماه پیش 206 نماینده مجلس طی نامه ای اعتراض خود را به تخریب مسجد الاقصی اعلام کردند.آنان با امضای بیانیه‌ای، اقدام دولت اسرائیل در تخریب دیوار مسجد الاقصی را محکوم کردند و از سازمان کنفرانس اسلامی و سران دولت ها خواستند مانع از تخریب آن شوند.
نکته حائز اهمیت آن است که بر اساس عکسهای منتشر شده از سوی خبرگزاری رویترز، نماز روز قدس در مسجد الاقصی ای برپا شده که قبه الصخره است.
هر نسلی با جنگ
تا سه چهار سال پیش هر بار که 31 شهریور می‌آمد و یاد هشت سال دفاع مقدس و آن روز و شب های پر از ترس و هراس زنده می‌شد، به بچه‌هایی که در این نوزده سال از سال 67 تا امروز به دنیا آمدند غبطه می‌خوردم که نمی‌دانند جنگ و زندگی در سایه مرگ یعنی چه؟
خوشحال بودم که کیان و کیمیا خواهرزاده‌هایم از صدای بوق ممتدی که به همراه "توجه، توجه؛ علامتی که هم اکنون می‌شنوید..." نمی‌ترسند. از اینکه نمی‌دانند جنگ یعنی خوابیدن در پناهگاه یعنی دربه دری، یعنی صف‌های طولانی نفت در سرمای زمستان، یعنی تب و ذات الریه، یعنی.. خوشحال بودم که یک نسل از نسل‌های این سرزمین سایه شوم جنگ را ندیده‌است.
اما این روزها مگر می‌شود روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها را ندید و به یاد جنگ نیافتاد. مگر می‌شود زمانی که نیروهای مسلح پشت سر هم بیانیه آمادگی می‌دهند و آن سوی دنیا نشسته‌گان تهدید می‌کنند به این فکر نکرد که این سرزمین را نفرین جنگ کرده‌اند. تمام نسل‌های این سرزمین جنگ را به خود دیده‌اند. به یاد می‌آورم که نخستین روزی که به مدرسه رفتم صدای هواپیماهای بیگانه را بالای سر شهرم شنیدم.
همانطوری که پدرم دوسال بعد از ورود متفقین به ایران به دنیا آمده بود و پدربرزگم که از ورود نیروهای روس و انگلیس در اولین جنگ بین‌الملل به شهر مشهد خاطره داشت و پدر پدربزرگم که خاطره‌ای تیره از جنگ هرات را به یاد می‌آورد.
اول اندیشه
سفر جنجالی احمدی نژاد به جای سفر مفید
یکی از مهمترین خبر های جهانی این روزها سفر آقای احمدی نژاد به نیویورک است. در سیاست خارجی وقتی کشوری در انزوا قرار می گیرد، باز کردن فضای سیاسی با سفر های جنجالی میتواند مفید باشد. این سفرها تبلیغاتی نباید باشند. باید از فرصت اجلاس سالانه ی سازمان ملل بهره برد و روابط تخریب شده با دنیا را در مذاکره با رهبران و نمایندگان دولتها ترمیم کرد. سفر به سامان ملل به جای آنکه برای تبلیغات باشد باید برای گفتگوی دیپلماتیک به نفع مردم ایران باشد و در پایان سفر خبر خوش رفع شدن خطر حمله و تحریم را به ملت بگوید. والا وقتی آقای احمدی نژاد در روستاهای زاهدان مسئله ی هولوکاست را مطرح کرد، بی آنکه سفری بکند در همه ی رسانه های جهان این موضعگیری مطرح شد چون کار تبلیغاتی بود. متاسفانه آقای احمدی نژاد به جای پیگیری مسائل حاد کشورمان و تصحیح روابط ایران با رهبران دنیا، سفرش را تبلیغاتی کرد و در مقابل حجم قدرت رسانه ای مخالفانش مورد اهانت بی ادبانه و بیرحمانه قرار گرفت. این اهانت ها، اهانت به مردم ایران بود. در این سفر به دلیل تقاضای بازدید از محل برج های دوقلوی منفجر شده، شهردار نیویورک بد ترین فحاشی ها را به صورت علنی نثار رئیس جمهور کشورمان کرد. در یک کار خارج از عرف دیگر، رئیس دانشگاه کلمبیا نیز در سخنرانی قبل از شروع و در حضور آقای احمدی نژاد نیز بدترین تعبیرات اهانت آمیز را به رئیس جمهور انجام داد. اینها افراد مسئولند. تظاهرات اپوزوسیون نبود. انتظاری که ملت از آقای رئیس جمهور دارد این است که خودش را در معرض این اهانت ها قرار ندهد تا این اهانت ها به ملت ایران صورت نگیرد. ما در کشور خودمان میگوئیم و خودمان هم لذت می بریم اما در دنیا مواضع سیاسی با نگاه دیگری ارزیابی می شود. کاش مشاوران آقای احمدی نژاد، ایشان را در برنامه ریزی اجرائی سفر و سخنانی که در پاسخ سئوالات باید می گفتند کمک می کردند. جنجالی بودن یک سفر مشکلی را از ملت حل نمی کند. مردم از رئیس حمهور توقع دارند در این سفر ها مشکلات سیاسی و اقتصادی شان را حل کند.