آقای سید هادی خسروشاهی یکی از کسانی است که اگر تاریخ سیاسی ایران را مرور کنیم، تقریباً از ۶۰ سال پیش تاکنون همواره در حوزه ی سیاست و فرهنگ نام آور بوده است. هنوز هم خوشبختانه خیلی سرحال است و از طنز هم بی نصیب نیست. آن وقت ها گاهی در گل آقا هم به نام مستعار می نوشت. چندی پیش در جلسه ای که گعده شده بود از علاقه مندی آذری ها به زبان مادری شان حرف می زد. خودش اهل خسرو شاه است و ترک. می گفت با هیأتی رفته بودیم عراق. به دیدن مرحوم آیت الله خوئی هم رفتیم. بعد از این که حرف ها زده شد و خواستیم بلند شویم، آیت الله خوئی من را صدا زد و با همان لهجه ی ترکی گفت آقای خسروشاهی تو بمان. ماندم. حضرت آیت الله شروع کرد به ترکی حرف زدن. حرف مهمی نداشت ولی گفته بود در این نجف به ما سخت می گذرد از بس نمی توانیم با کسی ترکی حرف بزنیم. آقای خسروشاهی ادامه می داد که یک بار هم خدمت مرحوم آیت الله شریعتمداری بوده است. دو نفری داشتند فارسی حرف می زدند. آیت الله شریعتمداری نگاهی به اطراف کرده بود و دیده بود کسی نیست، گفته بود آقای خسروشاهی ترکی حرف بزن که من بهتر بفهمم.
این اهتمام آذری ها به ترکی حرف زدن و تعصبی که در دفاع از هویت زبانی خود دارند خیلی قابل احترام است. باید دولت، به خصوص مسئولان فرهنگی به این هویت های زبانی و قومی در چارچوب ایران واحد و سرافراز توجه ویژه کنند.
دیروز آقای احمدی نژاد مصوبات شورای امنیت علیه ایران را ورق پاره هایی خواند که میتواند بر تعداد آنها اضافه شود. اگر چه اعزام آقای جلیلی و لاریجانی برای مذاکره نشان میدهد که باید مذاکرات با دنیا ادامه یابد و آن مصوبات در نگاه درونی ایشان خیلی هم ورق پاره نیستند و با هر یک از این ورق پاره ها کلی مشکلات اقتصادی و سیاسی جبران ناپذیر بر دوش ملت ایران بار می شود ولی اگر رئیس جمهور هر کشوری مسئول رفع خطر از مردم کشورش هست و باید شادی و آرامش و زندگی خوب را برای مردمش به ارمغان آورد، چرا به دشمنان ایران بی دلیل با این نوع ادبیات هر روز بهانه ی جدید داده می شود؟ این نوع ادبیات هیچ سودی جز شعله ور کردن خشم آنهایی که میخواهند ایران را نابود کنند ندارد. البته خیلی از صحبت ها هست که نام گوینده را به سر تیتر خبرگزاریهای بین المللی و صفحه اول روزنامه های بزرگ می برد. و خیلی آن تیترها هم ملتی که به نام آنان حرف زده می شود را به دردسر های بزگ تاریخی می کشاند ولی ظاهرا بد وسوسه ای است تیتر شدن و بد هزینه ای می پردازند، مردمی که افرادی به نام آنان تیتر میشوند.