باز هم علی دائی

...

پس‌لرزه‌های ماجرای استادیوم آزادی

استیل‌آذین برای ادامه حیات در لیگ برتر به یک امتیاز بازی قانع بود و پرسپولیس در تب و تاب گل پیروزی بخش و کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا به سر می‌برد. دو تیم برای محقق شدن این پیش‌فرض‌ها به هر ترفندی متوسل شدند اما عاقبت تیمی به پیروزی رسید که امروز به زیر پا گذاشتن قواعد بازی جوانمردانه متهم شده است. تردیدی وجود ندارد که اگرعلی دایی دستور پرتاب اوت و رعایت نکردن بازی جوانمردانه را صادر نمی‌کرد یک امتیاز در جیب استیل‌آذین بود  

تورک ها یک مثلی دارند که مصداق این آقای علی دائی ماست، می گویند "اؤزوندئن چیخیب اؤزونه گیر میر" خوب در مثل مناقشه نیست و معنی تحت اللفظ این بدین معنا است که وقتی کسی که از خودش بیرون آمده دوباره داخل خودش نمی رود،یعنی به قولی اسمش به گوشش خورده ، یابو برش داشته،خودش راباور غلط تفهیم شده ، نمی دانم چیزی در همین مایه ها.در مبحث ادبییات مثال ها نقش ویژه را دارند ، مثلا از باب اینکه یک مثلی و یا متلی به ساده گی گفته شده فرق نمی کند در همه زبان ها و اقوام، یک دریا معنی و حکمت درش هست. 

یک اتفاق جوانمردانه که نه مبتکر آن اساطیر باستان است و نه مخصوص یک ورزش، بلکه یک اخلاق حسنه است در فوتبال امروز که بازی کنی در احساس درد فیزیکی و روحی که نه به چشم تماشگر می آید و نه داور،فقط و فقط بازیکن در بعض وقت یا به خود از درد می پیچد و حریف به خاطر رقیب و همان احساس هم نوعی بودن توپ را به خارج زمین می فرستد، این یعنی یک فرصت برای همه چیز تمدید اعصاب و تحمل درد و یا از این حرف ها. 

ولی این علی دائی ما دارد گذشته خوب و جوانمردی اش را به خاطر یک احساس خود کم بینی دارد از دست می دهد. 

علی آقا خوب ماندن کار هر کس نیست ،انسان ماندن هم آسان به دست نمی آید، خیلی باید مایه بگذارید و تحمل کنی که مثلا بشوی در ورزش تختی و در سیاست ماندلا. 

جامعه ورزشی هیچ وقت بی اخلاقی را نمی بخشد ، ممکن است در زدو بند های سیاسی خیلی مردم فراموش کاری کنند و لی ورزش هم اینکه در ایران هم باشی زود جورابت را بادبان می کنند، خیلی خیلی بزرگ تر از شما علی آقا پروین بود که با مرحوم دهداری کردند که نمی بایست می کردند. 

دهداری ها و قایق ران ها و تختی ها و دیگر و دیگرها... خوش نام ماندند، موظب خودت باش، خوب، برو راحت باش