حسین جاوید شیخ صنعان دیلینده مناجات

Dünyaları yoxdan yaradan ey ulu tanrı

Ey xaliqi hikmət

Duduqca düşündükcə olur qəlbimə tarı

Min şübhəli illət.

Duyduqca əvət pərdəli hikmətləri hər an

Min dürlü həqiqət

Min dürlü mümmalı həqiqət mənə xəndan

Həpsində də zülmət...

Bülbüllərin əlhanı çiçəklərdəki əlvan

Ya şöləyi əcram

Olmaz şu mənim cıdıracaq könlümə əlan

Bir mənbeyi ilham

Uydum da peyğəmbərlərə qanuna kitabə

Duydum yenə qəsvət

Başdan başa heb qəhrü qəzəb töbə inabə

Həp zəfə əlamət

Hər fəlsəfə bir vəlvələ həp dadlı xəyalət

Yox rəhbəri vicdan

Sənsiz doğamaz qəlbimə vicdanıma həyhat

Bir şöleyi ürfan

En gəl mana yaxud məni yüksəklərə

Gəzdir qonağında

Yerlərdə süründüm yetişir göylərə qaldır

Dindir qucağında...

حسین جاوید تقریبا صد سال قبل با نوشتن درام و نمایش نامه های موزون  از چمله شیخ صنعان بر گرفته و ابلیس  و تیمور لنگ و سایره نشان داد با وجود سعی شاعران تورک زبان  با فن عروض وقافیه های عربی که در واقع در فضولی و دیگران به تکمیل  رسید ولی در کل زبان تورکی با وزن هجائی، موزون تر و نرم  تر خواهد بود و از تجربه های شاعران عثمانی در صده اخیر استفاده کرده و اولین های شعر نوع را پایه  ریختند  و در ایران به دنبال آن بعد ها شعر نیمائی شکل گرفت.این قطعه زیبا بیانی است از زبان مخلوقی با خدای خود /