فضولی دئن بیر غزل

Muradə yetmədən kuyindən ey siminbədən getdim

Ürəkdə dağ qıldım lalə tərki çəmən gətdim

Tikanla gül kimi bir yerdə ömr etdik fələk birdə

Xilafı-rəsm dövr etdi o dilbər qaldı mən getdim

Nigarım həmnişinimdi fələk bir nəqş işlətdi

O şirin nəqşi tək qaldı mən oldum Kuhkən getdim

Gece sübhə qədər yandım qəmində şəmi məclis tək

Günəş tək nur saçınca çöhrəsi söndüm həmən getdin

Füzuli dərdimə dərman düşünmə yar kuyində

Ki mən ölməkçün orda boynuma saldım kəfən getdin

اؤره ک ده داغ قیلدیم لاله، ترک چمن گئدیم 

تیکان لا گول کیمی بیر یئرده عمر اتدیک فلک بیرده 

خلاف رسم دور اتدی، او دلبر قالدی من گئدیم  

نگاریم هم نشیمیم ،دیر فلک بیر نقش ایشلئدی 

او شیرین نقش تک قالدی، من اولدوم کوهکن گئدیم 

گئجه صبحه قدر یاندیم غم ییندئن، شمع مجلس تک 

گونش تک نور ساچینحا چهره سی ، سوندوم همن گئدیم 

فضولی، دردیمه درمان دوشونمه یار کوی یینده 

کی من اؤلمک ایچون اوردا ،بوینوما سالدیم کفن گئدیم

مراده یئتمه دیم کوی ییندن ای سیم بدن گئدیم