شمس ظها گئلمیشدی تبریزه؛
گؤروب سئن چشم مستی؟ ؛ مستانه میخانه دئن چیخیب ،بیر یول مسجد ده ؛ اقامه توتا
من شاهیدی خمار نرگیس مردم مست اولومشام؛ مسجد منبر ی بوراخیب یولو؛ توتیا توتا
توتیا دئدیم؛ میخانه توپراقی سالدی یاد یمه، ساقی مگر وئرئر سئن داهی بیر قدح منه؟
تا خمار قالمایام ؛واعظ دییر: بلکه مست میخانه قامیشام،سانیرام نفرین لعنتی منی توتا
اما یوخ گمانیم؛ بو واعظ ألین وئره او بینوایه کی؛ خاک ره میخانه نی مردمه توتیا ائدیب
هئچ اولمامیشدی؛ کی بیر گون؛ واعظ ؛ره میخانه ده؛ دایانا؛ تا مست لا مکان بیرین توتا
هئر گون - گئجه میز؛ گئچدی میخانه ده؛ بیلمئم که گیتی دوران؛ نه قویمودشدی بیزلره،
ملک سلیمان کیمسه یه قالمیش ؟ بیزیمده قبا و دلق و عبا میزی؛ میخانه رهین تواتا
سحر گئلئنده منزل ه؛ نه عبا قالیب نه قبا بیزلئره؛بلکه زوناره محتاج قالمیشام ای نگار
دئمیشدی کی قاریشدیق فقرا سلک ینه ؛بو حالیدا البت عسس ده؛ گئلئر بیز لئری لری توتا
شمس ظها گئلمیشدی تبریزه؛ وئرمه دی خبر بیزه؛یارب مگر منه لطف ایله مئز او نگار
واردی بیزلئرده ده صبر ایّوب؛الله الله قوناق پرور یز؛گمانیمیز حضرت شمس اولا؛نظریم توتا
مردم =غرض گؤزببکی دی
توتیا= سرمه دئمک دی ؛گؤزه چئکیلئر و . خاک ره میخانه ؛همان توپراق
ح- اسگوئی
