من او شمس ایله آپاران گون لئره حیران؛ داهی دنیا بئسدی

من او شمس ایله آپاران گون لئره حیران؛ داهی دنیا بئسدی
گئجه لئر هم سخن یمدی تکجه قالان غیر کالامیم بئسدی
غم گونوم اون سوز گئچه بیتمئز؛شوق آلیرام دئیه گر ذوق ایله
خسته روحوم کی واریم دی ؛او گئلئنده حال خماریم بئسدی
باشقا زنجیره نه حاجت مئنی دیوانه نی توتوب ساخلاماغا 
باغلامیش کؤنلومو زلف نیگاریم بیر گوشه ده قالماق بئسدی
همده یوخدو عالمده مئنه ساکن اولان گوشه راحت ده یئریم
گئچسه هر لحظه لریم مکتب عشقده گر شام نهاریم بئسدی
تمام بوشلامیشام هر نه دیلینده اوخوماق نه حاجت زبان دگره
شعر ایله غزل دی منه هر گون لازیم؛ فضولی اولا کاریم بئسدیر
من اگر اؤلدوغوم آن لاردا نیگاریم گئله بستر موت آ من گؤرسه
داهی ایمن دی جانیم باخسا مئنه او چشم خماریم بئسدی
گر یازام شمس هر نه سوزوم وار دیلیمه یوخ منه حاجت باشقا
هم نه لازیم کی یازم سئوگیمی بیگانه دیله اؤز زبانیم بئسدی