شعر در فیس

بو گونوم ای گؤزلیم سن له گئچئن او لحظه لئریم محشردی؛
بو نه خوش لطف ؟ دم عیسی دی مگر انفاسین؟ محشردی
من اگر ایستییه بولسیدیم داهی بیر باشاقا یاشام تانریم دان
سئن وئرن لطف سخاوت هم او فرخنده گل اوزون ؛ محشردی
ای حکیم! سئن ویرئن هر نه دوا و شربت؛ائتمه دی منده اثری
گئده سن درس آلاسان بیرده گئرئک؛ گؤزل یار منه محشردی 
من اگر تن بیماریمی وئرسیدیم بو سیه چشم گؤزل لقمان آ
صد البته تاپاردیم معنا ؛ گئچمیش گونلئر یم حراج؛ محشردی
او زامان لار کی گئدیب بوش یئره عومروم ؛ای طبیب افلاطون
هامی سین ائدی علاج ؛آنلادیم لطف خدا اؤزو بیر محشردی
گر اولا بنده مسکین ده صبیر همده تانری نین نظری مرحمتی
گون-گونده بیزه دائم خوش باخیش خوش یاشاماق محشردی
شمس گئلمیشدی بو آخشام همده بیر تازه خبر مثنوی دئن 
شکر تانریم آلیب مثنوی مولانا ؛آب کوثردئن ایچیب محشردی

حسن - اسگوئی

========================================

ای سئوگی جانان نه دی بو ناز ائله گئلمئک شب قئدره 
هامی بئکلئر گؤزلی؛أن سئوگی یئری تام ناز ائله قئدره
سئن اؤز قئدرینی بیل مَلئیم،ایله مه اغیاره ائله گئزمئک 
بیر پاکیزه دورانمیشمیز سان ؛ داهی قال فجر ائله قئدره
ائل لئر بو تون سئنله تانیلدی چون مریم دوران گؤروندون
قال همده همیشه بو سئنین عادت ین اولموش بو قئدره
من هیچ دئمرئم بیر کسه سئومزمیشئم بیر مدح قبولی
امما سئنین بیر باشقا یئرین وار گؤزلیم دریا کیمی قئدره
بیر راست موغامی سئنده برازنده همده گوشه چهار گاه
هم نقل ائده سئن آفت دورانیمیزی ؛گئل فریاد ایله قئدره
سئودالی هر غمزه ساتان یوخ سئنه مایل دی بو کؤنلوم
البته کی شمسیم سئنده نه تقصیر؛بو منده،سئنه فئدره
شمس دالیجان گئزمئک اولوب منده مقدس یولو یاشیل
گئدیرئم اؤلکه لئره هاردا سراغ وئره اولو تانری شب قئدره 

حسن _ اسگوئی

======================================

باز آمدی ای صنم دیشب ؛ من ره میخانه بودم که گرفتی دستم؛بردی از یاد ام
نتوانم گفت از بیکران هایت.
گویمت گر رهانیدی از غم هجران ؛ و تلخی از باده؛ شکوه ساقی ؛ به فریاد ام
منعم ام نعمت روزگار هایت.
تو در آن لحظه همه در غوغا و هم گفته هایت شیرین؛ ترنم نغمه ها به آواز ام
شیشه ام عمر دست هایت.
تو حاصل بهار دیگرم بودی و من در این میان خسته از روز های سخت تکرار ام
تحفه ام غزلی از غزل هایت.
شب هایم بی تو بی روح است چون نباشی کی کنم سحر قصه از آغاز ام
نمازم صبح در افق هایت.
سجده ام کی شود شرک استغفر الله تو را فرستاده همان معبود به دیدار ام
عابدم در عبادات هایت .
از سر شب همه چشم در راهم که با سبزه ای آیی؛همه در خواب و اغیار ام
سبزم از همه رنگ هایت.
ساعت ام از همان نیمه شب آغاز ؛ بودن ات پر از مهر است و به عذر رفتار ام
مهرم از مهربانی هایت .
هم دها در وجودت هم سیه در موی ات
هم نوشتم ماده تاریخ کنار گذر کوی ات

============================

خواب با یاد وصال تو؛ خیالی است محال؛
یاد رویت نگذارد که برد خواب؛ مرا
اشک پس می رود از دیده بی خواب مرا
بیم آن است که امشب ببَرد آب مرا
دل و جان مخزن عشق است مرا
ای گوهر نایاب؛ مرا
شمس؛ باقی عمر نخواهم دیگر
گرَم از سر مهر شبی باز آئی؛ به نسیم هم گفتم 
تا تورا یابم و دیگر به خدا هیچ نخواهم دیگر
خم ابروی تو همان محرابی است مرا
چرا نبارم خوناب دل؛ زفراق شمس ؛
نیست حاجت پس از این هیچ به محراب مرا.
اگرم به شبی مهمان است؛
باقی عمر و آن همه گلزار صنم ؛ چه نیاز است مرا

=========================================

اوللجه ده ایمانی آلدین؛ سونرا جوانیم؛
شیمدی داهی بیر پاچار چؤرک یوخ.
سئن کیم میش ؟هاردان؛ هانسی تباردان دی گئلیبسئن ؟
شیمدی اوتوروب بیرجه قضاء و قئدئره واردی گمانیم؛
یوخ اولوم یا کی اؤلوم ؛ سئنده نه فرقی
نوشیروانین باشماق تیگئنی البته یالاندی ؛ سئن سؤیله دین هئر آن ؛ 
مطلق کی یالاندی ؛ من هیچ ده اینان مام.
امما شیمدی اینان دیم .سئن اصل ده بیر "نو شیروان سان "
هم عادل مطلق هم شاه مقددر

======================================

سئنی آلمیشدی رقیب ؛ای نیگار مست نه خوش دؤندون؛
بیر ده وار همیشه الطاف غیب الاهی؛گئچمه گؤزل دؤندون
رقیب سانمیشدی بیر بلا گؤستئره بلکه شاید گئده سئن
داهی خبری اولمادی کیم عشق سماء دئن گئلیب دؤندون
پریشان اولماسین یارب هر سئوگی صاحبی اولسا دنیادا
قییا رقیب آیری-آیری درد مند ائده عشّاقی، مهربان دؤندون
نه طعنه لئر ویردی باری خدایا او کهنه شیطان صفت بندئن
بؤلمه دی وعده وئرمیسئن قاییدار او مکر حیله لئر دؤندون
سئنی منه سون بهاره اتحاف ائدیب تانریم بیلمه دی رقیب
گئجه گوندوزوم سئن -سئن وار خبرین سئوگی دئن دؤندون
ای گؤزل نیگار سرو کمانیم گؤزل تانریم نه مهربان یارا دیب
نه ائدیم شمس بوندان آرتیق سئوگی مقامه سئن دؤندون

حسن- اسگوئی 92-6-14

===============================================

نفرین چرا کنم ات؛
بهانه ات هم مثل همان حرف های خوب ات مفت؛
می روی که دویاره هم چون منی عاشق ات شود ؟ هرگز گمان نبر!
نشان حرمت به پیشانی ات نماده برو !
رفتن ات هم مثل امدنت لطفی بود از خدای من.
حالم ؟: چنان خوبم که زمین و زمان زا بی تو می خواهم .
دیگر ؛ زخمی به سینه ام دارم ؛
مرهم اش از غیب است؛
رفتن ات عین صواب.
شمس من در راه است به گمانم همیشه می آید
چون دل عاشق اش ؛ برای سینه ام مرهم.
به غزل قصیده می ماند لطف اش. همان که تو هیچ نفهمیدی.

======================================

کاش بودی و می دیدی
در آن شب های زخمی؛ که به خود پیچیدم 
از پی بی خودی ام .
کی توان زندگی اش نام نهاد شرح اش را . زنده بودن بهتر 
سال ها دور ؛ به پری روز کشید؛ زنده بودم که رسیدی از راه
با گل یاس و مثنوی همراه ات 
"گرچه همچون تو؛ ز هجران خسته ام"
- من به هجران ام انس ؟؛شمس جان مولا ما وا رهان؛
از غم هجران دوست ؛ در مانده ام ؛ بی توان ام روز و شب 
کی شود صبحی ؛ که بیداری بود با یاس تو ؛
همتی کن بخت ؛ عزیزم در سفر ؛ من به راهش چشم.
نامت آشنائی جمع ؛ راهت ناتمام.

کی رسی بر من ؛
عمر را چون حدیث دیگری است ؛ فردایش که دید.
شمس ای غمین غزل گفته مولای همه
سببی ساز و دمی ما را خوان

کی رسد لب من بر دامان سفر کرده دوست

===========================================

دئدیم قلبیمه هئر دم وئریر آزار؛ سئوگی غم ین
خم ائدیب الف قامت یمی درد و بار و غم ستم ین
سئن نه ساندین بو ملاحت له گئزیرسئن هر آن
هر گون؛داهی یوخدو خبرین کیمدی ندی دور برین
کیمده وار هجرانه دوشه گون -گون دئن هو سی
باخسین اطرافه گئرئک ؛وار او جوار یندا حور برین
من نئدئن سنین قامت سرو بویون مدحین ائدیم
گونو هر گون اؤزومه بیر رقیب آرتان قلندئر خبرین
دئمه رئم کیمسه یه سئن تک بت مهوش سرّین
رقیب بئسله مئیه ؛منی دیوانه ده یوخدو الم ین
چئکئرئم سینه مه پیکانی ؛ دئمه رئم آخ نئندئن
هارادان دئیدی منه؛ رنج ملالت کدر و درد روخ ین
شمس؛ داهی گئل یوخ توانیم قوتاریبدیر نفسیم
چانیمی قربان دئمیشئم البتده ؛گئلسین قدم ین

حسن - اسگوئی

==================================

هاچان کؤنلوم ایستئدی یوخسان؛ هاچان ایستئرئم سنی یوخسان؛
اؤزله دیم سئس ین؛ باخیشین؛ بیر دینله ییم او لب لئرین یوخسان.
نه ایمیش بو یوخلوق بیز ایله؛دائما گئدیشیم احوالیم همده دورانیم
شیرین گفته لئر بیرده غزل ؛سن ایله معنا ویرئر هجاء لئریم یوخسان
یازماغیم دا اسیرگئمئرئم؛چون سئنه نه یازدیغیم هامی محبت دی
گئرئکیر دانیشام-إشیدئم سئندئن ؛ سؤز- صحبت نه ائدیم یوخسان
منی قویمازدین بو احواله ؛قورخورام گؤزلیم رقیب دئن سؤز گئلسین
هر نه إشید سئن بیر یالان اوحوال ؛ گئزیرئم گئجه - گوندوزی یوخسان
گئل ای نگار مست چشم خمار ؛ روخ گلگون ؛یاناغیندا داغ هوا سی
نئقئدر من مسکین کئسیم یولونو ؛ داهی بئکلئمه !؛ نئدئن یوخسان
داهی گئدئر اولدوم بو دیاردان،؛تنها بیر سئوگی ایزی قالدی اؤلکه ده
او دیارده منه منتظیر قالان وار البت ؛ وصاله یئتیشمئمییش یوخسان
دئدیم اغیاره ؛"شمس" یم؛هاچان کی ایسته میشئم گئلیب هارایمه
سیز گئدین کندی قئدئریز دئن ائدین شکایت ؛ هارای هارای یوخسان

حسن- اسگوئی

===================================

به کجا روم تو آیی؛ 
همه شب تو در کتابی ؛ به غزل و یا قصیده .
به بَر غزل که آیم ؛ تو همان نگار مستی؛ به لب جام من نشستی؛
به تمام عمر شاعر تو همان خیال هستی؛
غرض از نگار و چام و خیال شاعر؛...که همه ؛ شمع اش بسوزد؛
تو همان غزال شاعر به غزل بر دفترم نشینی،
منم ازبَرت بخوانم و سحر تو هم نباشی ؛ 
و تو چون غزال رفتی
عطر یاسی که درون هر غزل هست . من و آن تن و خیال ات .
تو غزل؛ غزالی ای شمس ؛ تن ناز و عطر یاس ات
به حلب چرا گزینی ؛ چه شود ؛ بَر دفترم نشینی ؛
که دگر سفر نباشد ؛ غم دوری ات نباشد؛ تو بمانی و من

حسن اسگوئی

بر = به فتح ب و سکون ر