ای تو خیال خام من ؛بی تو ره ام نمی دهند هم به سرای کوی خود
هم به درون روح من از چه سبب نشسته ای
خود نه شناسم ات تو را ؛ لیک درون خود؛ عاشق دل شگسته ام
آن بوی عطر یاس تو ؛خود سببی ایست به بودن ات؛
وآن دگر آن خیال تو ؛آنی رها نمی کند ؛کاش که رخ نمودیم.
بی رخ تو کجا برم این دل پر حزین را ؛
بی تو ره ام نمی دهند هم به سرای کوی خود؛"شمس" خسته ام از نبودنت
حسن -اسگوئی
چون دئدی حق منده دی؛وئردیلئر فتوای دار؛ سویدولار؛ حکما یقین
آیه یه معنا گئتیردیتدی حروف ؛ سویله دی خلقه احادیث دئن یقین
من نئدئن" شمس"ین دالینجا گئتمه ییم بیداد ابله یب؛غمگین یقین
صورتینده گؤرموشم" ولشّمس" آیتین ؛ همان ساچ لار" حبل المتین"
هم هدایت ایله دی شمع روخو؛ هم وئریلمیش تشنه یه کوثر یقین
آلدی مندئن عقلی او مهوش شیرین سخن؛ ایله مئم فاش سّریمی
گئدسنیز میخانه؛ بیلدیگلئریز "علم الیقین"؛ فاش ائتمه یین سّریمی
نفخه یه نی دی گئلئن سئسلر؛داد - بیداد دی؛ ائشید میش سِّریمی
کؤنلو مه دوست ایچون بیر سئوگی توشموش؛تانریم نگه دار سرّیمی
پیکر فتانه سی بیر قبله دیر نیاز ساغریندن سلسبیل گئلمیش یقین
من کیم ام بیر کیملیگیم وار رهرو حق سانماین تا گناهکار اولمایم
هر زمانلار توشمئرئم بیر حق دیین عابد دالینجا؛ تا که گمراه اولمایم
وعد وئرمیشدی منه حق سویله یم کی غیظ زنجیره گرفتار اولمایم
گئدی چون وردی زبانی هر زمان " ان الحق" دئن دی ناسور اولمایم
جگم حکمتی سّر بیلینمز دیر بیزه هم مکان جنت اولموشدیر یقین
ای کؤنول بیر قوم لشگر زلف یار خوش عنبردئن سئنه فتحه گئلیب
یوخ توان یوخ قدرتین؛گوشه میخانه دئن خاریج اول جادو گر گئلیب
کیم دئمیش عارفلر ین هر باده سی مین معرفت؛خیالیندان گئلیب
یکسر قالانماز روزگار؛ گر فزون اولسا ظولوم؛ ملت تمام تنگه گئلیب
گؤره سه گر حورالعین و زلف یار و بادیه خوم دا ؛ رقیب اؤلموش یقین