روی آن کوه باند سنگی.جای جای طرلان ها ُ طوفان ها.دیرگاهیست که دریاچه شیرین می جوشد
به هر باغ یا مزرعه اگر از آن آب گذری می کرد
و می زد موجی و آنگاه برکت های طلائی یا سبز به پشت بام های میرسید. در سه سالی که گذشت قصه ای دارد
سال اول ُ افق از ابریشم و عمود از آب که خنک می کرد پیشانی دهقان را و سال دوم خطی از آهن با نهر تقاطع کرد و پولادین سدی ساخته شد و لب این مزرعه استخری از آن پدید آمد و سال سوم بود که فاجعه پشت فاحعه ُ آب در یاچه دیگر هیچ نیامد و آنچه که لب این مزرعه می خیساند آب شوری بود
مفتون می گوید سال اول ابریشم سال دوم پولاد . سال سوم شوری و سال ها بعد مته و هزاران تیشه و گوچ عشایر وبعد هم معدن
معدن سون گل قره داغ به دست دلال های توسعه افتاد و خاک مس را در پشته پشته به مس سرچشمه کرمان می برند . شاید نتواستن نامی دیگر گزینند
سازندگی افتخار ماست اگر چه ارقام بانکی خیلی ها و .......
ما سرزمین پدرانمان را دوست داریم
: علت دفاع ما از بسیاری از اعتقاداتمان بخاطر زمانی است که صرف به دست آوردن آن اعتقادات کرده‌ایم.
می گفت: قیافه ژنرال پرویز مشرف وقتی که حجم عظیم ویرانی زلزله اخیر شمال پاکستان را دید خیلی غمگین به نظر می رسید.
خدا رفتگان شما را بیامرزد،پدرم همیشه وسواس عجیبی داشت، در تمیز نگه داشتن لباس های زیرمان، بار ها شده بود، که تا حّد عصبی ما برادر ها را سرزنش می کرد. یک روز که بر سر کیف بود ، به شرمی و در حالی که سعی می کردم عصبانیش نکنم ، علت این وسواس را پرسیدم.
گفت: « بچه اگر روزی زیر ماشین رفتی و مرده شورخواست تنبانت را در بیاورد می فهمد که آدم کثیفی هستی»
حال روز ژنرال مشرف هم کمتر از استدلال آقامان نمی باشد. وقتی یک بلای آسمانی می آید ،و دوربین های مخبر جماعت به کار می افتد، آن وقت است که فقر و فلاکت آحاد مملکتی چهره زشتی به خود می گیرد،واین بار سران کشور های دیکتاتور است که دیدنی تر می شود.
زنرال مشرف بمب هسته ای را برای جماعتی می خواهد که روزانه یک شکم سیر ندارد، تازه می خواهد روز روزگاری با هندی جنک کند که بیش از یک ملیارد خود گرسنه دارد.
عجیب تر اینکه این انژی هسته را برای مصارف پزشگی و کشاورزی و رفاه پاکستانی می خواهد که ما اصولا فقر قبل از مصیبت را بیشتر دیدیم.ترک ها مثلی دارند که وقتی گوه که میریزد لااقل درّه ای پر می شود. حاصل آنهمه هزینه و اسراف ژنرال جماعت همش فقر بود، آنوقت از سایر ممالک هم دل گیر است که چرا کمک زیاد نکردند، یکی نیست بگوید: ژنرال کم تانک و توپ و اسلحه بخر و عوضش به داد مردم گرسنه خود برس. تو را چه به بمب اتم برو مرد ُمملکت ات را بساز.