شمس ه دوست دان خبر الماق

گر شوی سوی ره مولای روم،
کن سلام از سوی ما .
گو به حضرت، مکتب تبریز ،بی عشق شمس،
چون چراغی بی فروغ ، خاموش.
...باز گرد ای شمس ما...
تبریز ما بی تو چون شود...
ما همه خاکیم در عمّان عشق.
شمس ما هم پاک و چالاک عشق.
در س ما بی شمس ؛کی گردد تمام.

حسن اسگوئی

1"}" title="Like this" role="button" href="http://www.facebook.com/hassan.oskouei#">پسندیدم · · بالابرد · اشتراک‌گذاری

• ‏‎Masoumeh Pourkhosravi‎‏، ‏‎Sasan Sepehri‎‏، ‏‎Elsasi Tariverdi‎‏ و ‏‏12‏ نفر دیگر‏ این را می‌پسندند.
• View 2 more comments
• 

  Behnaz Tafreshi محبت است که محبت میاورد ممنون از شما

  ‏سه‌شنبه‏، ‏10:08‏ · نمی‌پسندم · 1
• 

  Amir Qarayazi جناب اسکویی :«واقعا ما همه خاکیم در عمان عشق، خدایا برهمه ی ما عطا کن دریای عشق !!...

  ‏سه‌شنبه‏، ‏10:50‏ · نمی‌پسندم · 3
• 

  Sohila Ghanbari پرسید یکی که عاشقی چیست . گفتم که چون ما شوی بدانی ، عشق محبت بی حسابست جهت ان گفته اند که صفت حق است به حقیقت و نسبت او به بنده مجاز ست" یحبهم" تمامست" یحبونه کدامست.

  ‏سه‌شنبه‏، ‏11:22‏ · نمی‌پسندم · 2
• 

  Zakiyeh Zolfagari باز گرد ای شمس ما....استاد شاه اثر یاراتمیسیز...

  ‏سه‌شنبه‏، ‏12:30‏ · نمی‌پسندم · 2

بحر طویلده بیر دوست سراغین شمس تبریزدئن خبری

بو یازی بحر طویل ده مشق اولوب، کی چاغداش شعیره تازه آنا سایلار، شهر یار استادمیز دئمیشکن ، گذشته عصیر لئرده تورک دیلی شاعیر لئر بو نوع یازی لاردا چوخلی مرثیه لئر سوله نیب و همده عاشقانه رئالیزیم بسته لئر ،نباتی حکیم و صابیر افندیمیز مشروطه ادبیاتیندا بیر کوتلوی و عامه پسند سوزلئر وار و هم معجز شبستری ده چوخلی تعلیم و تربیت ایچون یازی لار. بو دا بیر سیاه مشق اولسون دییه حقیر شمس تبریزی حضرت لئرینه عاید جسارت ائدمیشم. امیدی هم شمس تبریز رهرو لاری جسارتی عفو ائده.
بونجا یاشدان سورا، تنها سنی سئودیم.
داغلار چیچئی!
هر هانکی گل، داغدا بیتئر سه ائوه گئلمز؛ او داغلارا شامیل.
باغدا گوره سن،آلما اولار همده کی هیوا؛او باغلارا شامیل.
سئوگیم ،من تک جه بو یاشدا ،سنی سئودیم؛سن اؤزگه یه شامیل.
من کندی خدا دان نه جسارت ائله میشدیم ،قالدی منه بیر نقش.
او نقش کی واردی او پری چهره یه شامیل.
گر نقاش ازل دئن خبر آلسان نه دی بو نقش ؟،دییر بار تعالی " البته کی هابیل".
من بیر کس و ایمکان گئذر کن او دیاری ، گؤردوم ؛ گؤردوم او نگاری.
او کندینه مشغول،من چوخلی پریشان .
انصاف دییر، داغدان دئره سن گل.
گل داغلارا شامیل.
در حال، قالیب عزلت ده حالیم ،وارمی جسارت تکجه بئله بیر کاغذه مایل ؟.
یوخ -یوخ داهی یوخ؛ منده کرامت الهی ؛ او قونیه دی "شمس" ه دی لایق.
من "شمس" دییئر کن اولورام محو ،چون حد دئن آشیردیم.
حضرت بئله بیر "شمس" گؤروب بوشلادی درسی .
وار منده جسارت؟
بیز بنده "شمس" او محو تماشای الاهی!
ای "شمس" نظر قیل بیزه ساری ؛ای "احسن خالق".
بیز لئر ره عشاّقده گمراه؛ تک بئنظئتمده قالدیق.
شفاعت ائله سن اول او روز جزاء دا؛،چون ،بیزلئر، سنه مایل.
کفر اوسادا عفو ائت سنی مولا؛ او... مکتب عشّاقه مدّرس.
نیلیم نه ائدیم ...یوخدی توانیم.
اولدوم سنه مایل.
"شمس" یم منی عفو ائت، ای عشقده عماّن؛ بیز لئر هله بیر خاک،
شرحه شرحه سینه یه صدر ده بیز چاک.

مجموعه بیر ایکی گوندئن بایگانی فیس دئن

مرثیه در راثای فقدان دوست روحمان عجین شده حتی به مهربانی و دوستی هایمان ما جز ایمان به محبت چیزی نبود،حال روایت جدائی شمی از با مولانا روم.
.شمس ما رفت دگر،
در ره قتّاله عشق .
چون شود حال ؟به مکتب شمس نرسیده بستند؟
آن که خود عاشق ما بود ،به ایام شبی.
و...
حاسدان ره به حسد داشتنی.
گفنه بودند که این عشق خطاست.
در حریم جبروت.
حاسدان باخشم : ره افلاطون چون شد، سر به دارش بکنید
چاهی آبی است در اطراف،
به سپارید به جاه.
شمس ما از غم دوری حضرت دوست؛ شد گریان. خود به دانست قونیه دیگر نبود شهر خدا. سوی جاه همی رفت و به گفت:
ای بی خبر ان ،این نه آنست شما پندارید.
ما ره به پاکان خدایم همه عمر .
بی خبران را چه حاصل از عشق.
در حلب ، نعش نسیمی بردار . شمس نیز در نوبت.
حضرتش چندی بیمار ، از فراق غم دوست ؛ رنجور. تن بیمار نهان داشت از افاء
و به دنبال شمس ره به بغداد و حلب شد که نیافت.
تا شب هجر به پایان رسید.
خود به درگاه ملکوت رفت ؛ و پا بوس نبی (ص)
تا رسیدند به گوثر ؛ با للعجب دید.
شمس با ساقی کوثر به دمی اسایش.
شمس با مولایش ؛ چون همه کان وجود.
سال ها منتطر عشاق شدند ، در سایه طوبی
که یکی از پس هم می امد،همه عشاق خدا،از دیار خاکی
بار الاها کی شود،
نوبت ما.
خسته از بیماری هم در همه عمر؛
به گناهی را که نکردیم هرگز،
این همه رنج از بهر چه بود.

جز عشق به شمس؟

----------------------------------------------------------------

پشت این دیوار

حصاری کشیدم

پشت به پنجره ، رو به افتاب

سایه ی مردی

که نه حاصل آفتاب ظهر است

و نه مهتاب
در دستان سایه

مشتی ستاره است

-----------------------------------------------------------------
سلامآقای حسن اسکوئی
این شعر را برای شما گفته ام .از من بپذیرید....برای همه ی مهربانی شما
دوستدار شما
                     اثیره
_____________________________________________________________
سراینده این مهربانی یکی از دوستان فیسی حقیر است،آن قدر دوست اش دارم حیف ام آمد در میان نامه هایم بایگانی شود و من گه گاهی بخوانمش،این که مرا مهربان دانسته برایم افتخاری است چون از دوست داشتن و مهربانی سخن رفته،که این روز ها کمتر به کسی می گویم "دوست مهربان" چنان که گوئی؛ دیگر همه بیگانه هم اند.برای زندگی به این کلمات نیاز داریم و از این کلمات نهراسیم.حس کردم این نوشته در فیس باشد ممکن است هر روز ببینم و بخوانم؛به یاد خانواده ای که این عزیز را در دامنشان بزرگ شده سر تعظیم دارم.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پشت این دیوار

حصاری کشیدم

پشت به پنجره ، رو به افتاب

سایه ی مردی

که نه حاصل آفتاب ظهر است

و نه مهتاب
در دستان سایه

مشتی ستاره است

-----------------------------------------------------------------