فیس

گؤزل لئر ایچره باخاندا تنها سنی گؤردوم ؛ گؤزلیم
هم او کی "وامق " باخشیندا ؛ "عذرا" ؛ سنی گؤردوم ؛ گؤزلیم
بو نه طالع دی منه؛
سون بهاریم دا گئلئر کن ؛
گؤزو گؤیچئک سنی گؤردوم گؤزلیم
سنی دین تنها سن؛ او گؤزل لاله یاناق لار لا اولاندا
سنی گؤردوم گؤزلیم.
منه دیوانه دییئرسئن ؛ دئمئگه حقّین وار ؛نییه کی؛
عاقل سئنی گؤردوم گؤزلیم.
غافل ؛ عاقل آراسیندا اولان نقطه دیر ؛ اودا پرگار وجود
هم اوکیم ذات خدا دیر ؛بشریت بو نوع ائله بولمئز ؛ 
نئجه کی بو طرز نظرده
سئودا یه گئلئنده ؛ گؤرونور من بنده خاکم 
معنا ائده نی
صورت زیبا "مئلئیم" ؛ تنها قالیرام ساکن ساکت ؛
آلیشیب همده یانار کن ؛
اطراف خبر سیز؛
بیر آن ألوو ایچره ؛ نظر گاها باخیردیم
"قبله عشّاق"
سئنی گؤردوم گؤزلیم .
سئودیم گؤزلیم

حسن اسگوئی

وامق و عذرا = ایکی حق عاشقی
سون بهار = عومورون اوچونچی حصه سی سون بهار 1392

فیس


من باز ره خانه خمار گرفتم
ترک ورع و زهد بیک بار گرفتم
سجاده و تسبیح بیک سوی فکندم
بر کف می چون رنگ رخ یار گرفتم 
کارم همه با جام می و شاهد و شمع است 
ترک دل و دین بهر چنین کار گرفتم
دور از لب و دندان عراقی لب دل دار 
هم باز بدست خوش دلدار گرفتم
 — با ‏‎Arash Oskouei‎‏.
نگاره: ‏من باز ره خانه خمار گرفتم
ترک ورع و زهد بیک بار گرفتم
سجاده و تسبیح بیک سوی فکندم
بر کف می چون رنگ رخ یار گرفتم 
کارم همه با جام  می و شاهد و شمع است 
ترک دل و دین بهر چنین کار گرفتم
دور از لب و دندان عراقی لب دل دار 
هم باز بدست خوش دلدار گرفتم‏

فیس

از چه زه ما بریده ای با دگران نشسته ای؛
خوب رخ عزیز ما؛ طاقت این فراق را بردل بی قرار من ؛
از چه جهت روا کنی ؟
آن همه خط و خال را ؛این همه صیرت صفا ؛ پیش بتان چرا بری
باش نگین ملک ما ؛پیش سلیمان نبی
این دل من؛ سوزد اگر بهر دل آشوبی تو ست
ترس من از غمزه تو ست ؛ شهر به آشوب رود
زمستان 92 حسن اسگوئی