فیس

گئل- گئل ای سرو خیالیم ؛گئجه لئر تا سحره؛ 
تکجه رویا لاردا قالیر؛ ذهن و روانیم 
نه قدر عمره واریم ؛ طول نگاهیم
هر گون باشا ورماق دادی بو یاشاماق ؛ طرز یاشام یم
منه بو طرز ده یازیلمیشدی یقین؛ تقدیر یازانیم
کیم دئن نه گلایه ؛ کفر دئیر ؛ شرک دئیر ؛ ؛بو دیر من ده اولان تقدیر الهی یم
من کیم ؟ تقدیر نه کیم؟ همده یازان کیم ؟ بئله دیر؛ نوع حیاتیم؛
راحیم دیر ؛ تانیرام ذات نگاریم. نقاش ازل دیر بو لاری نقش یازانیم
آدی تانریم ؛ یا کیم ؟ ذات حبیب دیر خیال یم؛
هر آیتی بیر نقش جهان دیر بو طبیعت ؛
گؤرمئک ده گئرک فیض آلاسان ؛نقل اولمو شوموش بیرده روایت؛
سائل عبا سیندا گئلیر؛ بیر أل آچیر؛ سانما کی افسون دی یالان دیر؛
شاید اؤزو بیر آیت حق دیر
نه بیلیم بیزده داهی قویمادیلار حس اینام ؛ ذات خدایه
ظن ائتمه کی افسانه دی دنیا .

حسن- اسگوئی

فیس

Hassan Oskouei

دسامبر 8, 2013

سالیانی قبل آن حبیب شهر ما در بیات اصفهان می خواند"من مرد تنهای شب ام "
گاه گاهی آخر های شب در ته کوچه با صدای بم با دماغی گنگ؛
زمزمه زیر لبی؛ با خود همی گفتم "من مرد تنهای شبم"
هم زمانی بود ؛که غیر درس و مشق ؛ از شب و تنها شدن ؛
در ذهن من شعری به این معنا نمی گنجید؛
فصل ها رفتند اما؛
هر شب ام با حبیب ام جان گرفت ؛بار دیگر
شب و تنها شدن را هیچ کس معنا نگفت؛
در کلاس دیگری بودم به نام زندگی ؛
های هایم این کلاس ؛ فریاد هایم این کلاس 
دیگر این بار ؛ تمام درس من شب بود و تنها ماندن ام
حال می فهم ام حبیب ام را ؛
در بیات اصفهان می خواند: "من مرد تنهای شب ام"
برای فهم هر شعری؛ درس خواندن شرط نیست
هم برای فهم هر معنا .
فصل ها باید رسد.

حسن اسگوئی پائیز 92 "قلعه بابک کلیبر" یکی از قلاع هشته سر قره داغ

فیس

Hassan Oskouei

دسامبر 9, 2013

گون قاباغیندا دوروب،
قاب- قارا سئودالی گؤزون ؛
ایستی گونون گؤزلئرینه زیلله دی باغدی،
داهی گون ؛او ایستی قارا گوز لئردئن اوتاندی ؛
آلیشیب بیر داها یاندی .
سویا دوندو ؛ 
داملا - داملا باشلادی داملا ماغا 
سویله دی :
"کاش من ده داهی سئوگی بولایدیم ؛ اؤره یمده بیری سی اودلا یانایدی "

حسن - اسگوئی ( دامنه سهند یک کوه پیما جوان و آماتور)

ترجمه فارسی

ایستاده در برابر خورشید
و چشم های عاشق خودرا 
در چشماهای خورشید دوخت 
خورشید از حرارن چشمان سیاه او
شرمنده گشت 
و آب شد 
و قطره قطره چکید 
و آنگاه خورشید با خویشتن به زمزمه گفت 
ای کاش در درون سینه من نیز 
یک شعله 
هر چند خرد 
از عشق می دمید