HALKLARIN KARDEŞLİĞİ ADINA
yeni bir dünya için kardeşler
yeni bir dünya için bu kavga
bu kan
bu zulüm
yeni bir dünya için kardeşler
yeni bir dünya için bu sabır
bu kin
bu sancı
aç çocukların cesetleri ve küçük orospular
titreşir duvar diplerinde salhane demokrasisi
dilenci sokaklarda fukara mintanlar giyinir ihtilal
çünkü yaldızlı kolonyel şapkası
ve uzun beyaz sakalıyla finans kapital
dolarların azgın dişlilerini
dağların damarlarına geçirmektedir
canevinde mürteci bir intihar
ve işgal ordularının yüzü suyu hürmetine
hey gözünü sevdiğimin demokrasisi
başı boynuzlusu da
eli kelepçelisi.
ve dalkavuk
ve cümle üç kağıtçı namussuzu
telgrafın tellerine kuşlar konmuyor
oturmuş körpe yüreğe korkunun zindanları
ve savurmuş kara türküsü açlığın
beş vakit salahına yoksul müslümanları.
ülkem bir zulüm cenderesidir işte
kıyı köşe mezbaha
orta yer giyotin
sofraya kahır taşınıyor
akşamları, ekmek yerine
ve geceleyin eşleriyle değil
acılarıyla yatıyor, çiftleşiyor insanlarım
bakmayın bayram seyran gevişen aşaire
türküleri ezgileri yalan
kavgaları yalan
dağların o yanında
beller büken
evler yıkan
bu yanında
soygun
talan.
dönek elleri ve katil yüreğiyle ihanet
darağaçları kurmaktır cami avlularına
bağımsızlığın kahraman çocukları
mavzerlerin intiharında
mavzerlerin intiharında cıbranlı halit seyit rıza.
hilali bir türküdür dersim mağaraları
ak tolgalı mirimiran haykıramaz artık
suskundur
külhani cakasıyla milli cephe
bu dağlarda vuruldu boyunduruk
kınalı türkülerin boynuna
halkların kardeşliği adına
bu dağlarda deşildi gebe kadınların karnı
bu dağlarda boğazlandı istiklal-i tam.
oysa namlular daha soğumamıştı
ekmeğimiz yoktu
mermimiz yoktu
bin can ile
bir umut ektiğimiz
toprağımız yok.
dağlar gibi yığıldı ölüler
ve ayaklar altında namusumuz
lanetlenmiş
aç çoluk çocuk
kadınlarımız, davarlarımız
haldan bilmez
geçit vermez kanlı zilan
of off off be
tifüs ve kanser
ve siyatik
difteri
kalp yetersizliği, ülser vesaire
ve cümle illeti muzır haşeratın
bir de açlık
bir de zulüm
ah bir de zindanlar
ıssız bir uğultudur doğanın padişahı
fideler cılız
dağlarda umudun hazin sancısı
toprağın bağrında tohum kan revan içindedir.
ve kan revan içindedir türkülerimiz:
“kış günüdür güller açmaz
dallarda bülbüller ötmez
can arzular elim yetmez
vahh lımın
bırindarım
içerden
içerden yar içerden
kes bağrım yar içerden’’
işte namus
intiharı düşünür kederinden
ve bu boş tencerenin onulmaz kahrı
utanır kendi kendinden
birebir vermeyen toprak
karabasan yaşlı öküz. sebisübyan aç-susuz ne giden ne beklenen var ve dağlarda çırılçıplak eşkiyalar.
هشتم: در هیچ مجلسی بیش از بیست نفر شخصیت بزرگ اثرگذار نیستند، به همین دلیل مهم این است که معتقدان به یک رویه سیاسی مثلا اصلاح طلبی به مجلس بروند، حتی اگر کسانی باشند که تا یک ماه قبل کسی اسم آنها را نشنیده باشد. در مجلس سیاهی لشکرها بیشتر اهمیت دارند تا ژنرال ها.
اصلا دوست ندارم نوشته و طنرآقای سید ابراهیم نبوی را برایتان بشگافم و لی دوست دارم به همین یک پاراگراف تحلیلی ایشان نظری به کنید در سطر او بیش از بیست نفر را اثر گذار نمی داند و بلا فاصله سیاهی لشگر ها را بیش از ژنرال ها مفید .
عمو... قافیه را باختی اگر روزنامه نگاری و نویسنده ای به نویس.... روزنامه ای و یا داستانی... دیگر به سیاست مداری که تولید سیایت و اندیشه می کند نپردار
واضح تر عرض کنم می گویند که مرحوم شاملو نمی بایست سیاسی کاری می کرد و شاعری در شان او بود و یا آل احمد مرحوم را به عضویت حزب توده چه کار بود و یا صادق هدایت را چه به حزب بازی
همان که نویسنده و یا شاعر اندیشه و فگر خاصی هم داشته باشد می تواند در آثار به جا مانده تولد یابد دیگر به احزاب چپ و یا راست لازم به ورود نیست
مشکل از آنجا پیدا می شود که نویسنده هم شاعر است و هم روزنامه نگار و هم می خواهد حزبی را رهبری کند و یا وکیل و یا وزیر هم باشد و اگر جایش بیفتد مثل دهه شصت به قول آقای سجادی برای عده ای از حاکمان وقت خوش رقصی کند( رجوع شود به مناظره آقای سجادی و سید ابراهیم نبوی در سایت انتخاب)
به نظرم سیاسی بودن و باسیاست ماندن یک کاری است و نویسنده و شاعر و هنر مند بودن یک امری دیگر
می گوئید نه.... همین که هست