فرهنک گوتاه نویسی

فقر

میخواهم  بگویم ...... فقر ، همه جا سر میکشد ....... فقر ، گرسنگی نیست ..... فقر ، عریانی  هم  نیست ...... فقر ،  گاهی زیر شمش های طلا خود را پنهان میکند ......... فقر ، چیزی را  " نداشتن " است ، ولی  ، آن چیز پول نیست ..... طلا و غذا نیست  ....... فقر ، ذهن ها را مبتلا میکند ..... فقر ، بشکه های نفت را در عربستان ، تا  ته  سر میکشد ..... فقر  ،  همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفتهء یک کتابفروشی می نشیند ...... فقر ،  تیغه های برنده ماشین بازیافت است ،‌ که روزنامه های برگشتی را خرد میکند ...... فقر ، کتیبهء سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند ..... فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود ..... فقر ،  همه جا سر میکشد ........                     فقر ، شب را " بی غذا  " سر کردن نیست ..                   فقر ، روز را  " بی اندیشه "   سر کردن است ...      قصص گوتاه و فرهنگ گوتاه و صد البته همه موفقیت گوتاه مدت... چه زیباست.ولی مشگلی که در این گوتاه ها است واینکه گوتاه مدت هم از یاد می رود، هیچ شنیده اید گه کسی سوره حمد را ازبر ندارد، چون تکرار تکرار حتی در ذهن مان می خوانیم ، پس باید مطب را تکرار مکرر خواند حتی عشق را در زیر لب زمزمه کرد ، تاریخ را بافلسفه ،اندیشه را با فلسفه در قیاس است.سالیان سال ما را فرصت اندیشه نبوده است چون در پی نانیم ،در پی نان بودن اندیشه و فلسفه نمی فهمد، ایل و قبیله ای که مجبور به گوچ است از خود جز استخوان مرده انسان و چهار پا چیزی ندارد که بگذارد و برود ،آنکه تمدن و اندیشه پروانده یک جا نشینی و شهر نشینی است. غرض این که این روز ها مثل پشت مینی بوس و وانت ها صفحه های انترنت پر است از شعار نویسی است شاید انسان ها دیگر وقت زیادی برای مطالعه ندارند همان کمبود وقتی که ساندویچ را ارمغان آورد

دلم برای زندگی ام گرفته

 

گاهی یک شعر و یا یک عکس انسان را برای زیستن و عشق امید وار می کند و این از آن عکس هاست، چندی است که در سایت ها از این گونه عکس ها زیاد دیده می شود و همه در یک چیز به هم دیگر شباهت دارند و آن زیبائی و سادگی آن ها ست و خشونت  و بیگانه بودن ما از خود و پدران و مادران ماست ، کاش انسان و یا حداقل کسانی که می خواهند سفری به هفتاد یا هشتاد سال قبل داشته باشند، مردیم از تمدن

فکر و فلسفه ادبیات ما به کجا می رود