به رخ اش اهل نظر؛ عارف قوم چشمه حیوان گفتند
بودند قومی به سر دار شدند و ؛زبان "أنالحق" گفتند
چون رخی را حس جمال و لطافت ؛آب حَیَوانی دیدند
بیم از گزمه " أن الحق" گفتن شان بود ؛ انسان گفتند
بَرهر ایل تباری که رَوم ذکر جمال سخن حلقه ماست
ذکر فهم سخن دوست در آیینه سوره رحمان گفتند
صاحب نظری در غم "ترسا بالاسی" عمری سوخت
ذکر اوقات مصیبت به چه روی در رخت سیاهی گفتند
سلسله موی که دیدم و به بهایش؛ عمری خوش یود
گنج قارون شبیه اش کردند مهر ملک سلیمان گفتند
نام خصمی که ندانست عاشق همه را دوست خطاب
کس ندانست مذهب آئین ؛لاجرم جمله موّ حد گفتند
همه قوم در حس نظر مات؛ چو رسّام حبیب را بدیدند
حس یوسف نه به کنعانی اش ؛ به مهمان زلیخا گفتند
وصف آن وصل لبت کی رود از یاد صَنَم ؛قدمی بر ما نه
کودکی از مهر به مویه شد و گمان به یتیمی اش گفتند
کسی واقف اسرار نشد غیر حبیب؛ چون آگه احوالم شد
آن صنم که رخ اش نهان بود از اغیار ؛آب حیات اش گفتند
آذربایجان -لنکران
حسن اسگوئی پائیز 92
"افَترعَلَی الله کَذبا" تفسیر آیه شریفه بعصی رنگ سیاهی را نسبت عزا می دهند که غیر این است ؛و عوام پندارند.
موی سلسله وار خود قرابتی نزدیک دارد در شعر
نفه‌سی دوغرولار آنا نه اوچون جان دеدی‌لر؟
بو گونوم ای گؤزلیم سن له گئچئن او لحظه لئریم محشردی؛
بو نه خوش لطف ؟ دم عیسی دی مگر انفاسین؟ محشردی
من اگر ایستییه بولسیدیم داهی بیر باشاقا یاشام تانریم دان
سئن وئرن لطف سخاوت هم او فرخنده گل اوزون ؛ محشردی
ای حکیم! سئن ویرئن هر نه دوا و شربت؛ائتمه دی منده اثری
گئده سن درس آلاسان بیرده گئرئک؛ گؤزل یار منه محشردی
من اگر تن بیماریمی وئرسیدیم بو سیه چشم گؤزل لقمان آ
صد البته تاپاردیم معنا ؛ گئچمیش گونلئر یم حراج؛ محشردی
او زامان لار کی گئدیب بوش یئره عومروم ؛ای طبیب افلاطون
هامی سین ائدی علاج ؛آنلادیم لطف خدا اؤزو بیر محشردی
گر اولا بنده مسکین ده صبیر همده تانری نین نظری مرحمتی
گون-گونده بیزه دائم خوش باخیش خوش یاشاماق محشردی
شمس گئلمیشدی بو آخشام همده بیر تازه خبر مثنوی دئن
شکر تانریم آلیب مثنوی مولانا ؛آب کوثردئن ایچیب محشردی
حسن - اسگوئی
========================================
ای سئوگی جانان نه دی بو ناز ائله گئلمئک شب قئدره
هامی بئکلئر گؤزلی؛أن سئوگی یئری تام ناز ائله قئدره
سئن اؤز قئدرینی بیل مَلئیم،ایله مه اغیاره ائله گئزمئک
بیر پاکیزه دورانمیشمیز سان ؛ داهی قال فجر ائله قئدره
ائل لئر بو تون سئنله تانیلدی چون مریم دوران گؤروندون
قال همده همیشه بو سئنین عادت ین اولموش بو قئدره
من هیچ دئمرئم بیر کسه سئومزمیشئم بیر مدح قبولی
امما سئنین بیر باشقا یئرین وار گؤزلیم دریا کیمی قئدره
بیر راست موغامی سئنده برازنده همده گوشه چهار گاه
هم نقل ائده سئن آفت دورانیمیزی ؛گئل فریاد ایله قئدره
سئودالی هر غمزه ساتان یوخ سئنه مایل دی بو کؤنلوم
البته کی شمسیم سئنده نه تقصیر؛بو منده،سئنه فئدره
شمس دالیجان گئزمئک اولوب منده مقدس یولو یاشیل
گئدیرئم اؤلکه لئره هاردا سراغ وئره اولو تانری شب قئدره
حسن _ اسگوئی
======================================
باز آمدی ای صنم دیشب ؛ من ره میخانه بودم که گرفتی دستم؛بردی از یاد ام
نتوانم گفت از بیکران هایت.
گویمت گر رهانیدی از غم هجران ؛ و تلخی از باده؛ شکوه ساقی ؛ به فریاد ام
منعم ام نعمت روزگار هایت.
تو در آن لحظه همه در غوغا و هم گفته هایت شیرین؛ ترنم نغمه ها به آواز ام
شیشه ام عمر دست هایت.
تو حاصل بهار دیگرم بودی و من در این میان خسته از روز های سخت تکرار ام
تحفه ام غزلی از غزل هایت.
شب هایم بی تو بی روح است چون نباشی کی کنم سحر قصه از آغاز ام
نمازم صبح در افق هایت.
سجده ام کی شود شرک استغفر الله تو را فرستاده همان معبود به دیدار ام
عابدم در عبادات هایت .
از سر شب همه چشم در راهم که با سبزه ای آیی؛همه در خواب و اغیار ام
سبزم از همه رنگ هایت.
ساعت ام از همان نیمه شب آغاز ؛ بودن ات پر از مهر است و به عذر رفتار ام
مهرم از مهربانی هایت .
هم دها در وجودت هم سیه در موی ات
هم نوشتم ماده تاریخ کنار گذر کوی ات
============================
خواب با یاد وصال تو؛ خیالی است محال؛
یاد رویت نگذارد که برد خواب؛ مرا
اشک پس می رود از دیده بی خواب مرا
بیم آن است که امشب ببَرد آب مرا
دل و جان مخزن عشق است مرا
ای گوهر نایاب؛ مرا
شمس؛ باقی عمر نخواهم دیگر
گرَم از سر مهر شبی باز آئی؛ به نسیم هم گفتم
تا تورا یابم و دیگر به خدا هیچ نخواهم دیگر
خم ابروی تو همان محرابی است مرا
چرا نبارم خوناب دل؛ زفراق شمس ؛
نیست حاجت پس از این هیچ به محراب مرا.
اگرم به شبی مهمان است؛
باقی عمر و آن همه گلزار صنم ؛ چه نیاز است مرا
=========================================
اوللجه ده ایمانی آلدین؛ سونرا جوانیم؛
شیمدی داهی بیر پاچار چؤرک یوخ.
سئن کیم میش ؟هاردان؛ هانسی تباردان دی گئلیبسئن ؟
شیمدی اوتوروب بیرجه قضاء و قئدئره واردی گمانیم؛
یوخ اولوم یا کی اؤلوم ؛ سئنده نه فرقی
نوشیروانین باشماق تیگئنی البته یالاندی ؛ سئن سؤیله دین هئر آن ؛
مطلق کی یالاندی ؛ من هیچ ده اینان مام.
امما شیمدی اینان دیم .سئن اصل ده بیر "نو شیروان سان "
هم عادل مطلق هم شاه مقددر
======================================
سئنی آلمیشدی رقیب ؛ای نیگار مست نه خوش دؤندون؛
بیر ده وار همیشه الطاف غیب الاهی؛گئچمه گؤزل دؤندون
رقیب سانمیشدی بیر بلا گؤستئره بلکه شاید گئده سئن
داهی خبری اولمادی کیم عشق سماء دئن گئلیب دؤندون
پریشان اولماسین یارب هر سئوگی صاحبی اولسا دنیادا
قییا رقیب آیری-آیری درد مند ائده عشّاقی، مهربان دؤندون
نه طعنه لئر ویردی باری خدایا او کهنه شیطان صفت بندئن
بؤلمه دی وعده وئرمیسئن قاییدار او مکر حیله لئر دؤندون
سئنی منه سون بهاره اتحاف ائدیب تانریم بیلمه دی رقیب
گئجه گوندوزوم سئن -سئن وار خبرین سئوگی دئن دؤندون
ای گؤزل نیگار سرو کمانیم گؤزل تانریم نه مهربان یارا دیب
نه ائدیم شمس بوندان آرتیق سئوگی مقامه سئن دؤندون
حسن- اسگوئی 92-6-14
===============================================
نفرین چرا کنم ات؛
بهانه ات هم مثل همان حرف های خوب ات مفت؛
می روی که دویاره هم چون منی عاشق ات شود ؟ هرگز گمان نبر!
نشان حرمت به پیشانی ات نماده برو !
رفتن ات هم مثل امدنت لطفی بود از خدای من.
حالم ؟: چنان خوبم که زمین و زمان زا بی تو می خواهم .
دیگر ؛ زخمی به سینه ام دارم ؛
مرهم اش از غیب است؛
رفتن ات عین صواب.
شمس من در راه است به گمانم همیشه می آید
چون دل عاشق اش ؛ برای سینه ام مرهم.
به غزل قصیده می ماند لطف اش. همان که تو هیچ نفهمیدی.
======================================
کاش بودی و می دیدی
در آن شب های زخمی؛ که به خود پیچیدم
از پی بی خودی ام .
کی توان زندگی اش نام نهاد شرح اش را . زنده بودن بهتر
سال ها دور ؛ به پری روز کشید؛ زنده بودم که رسیدی از راه
با گل یاس و مثنوی همراه ات
"گرچه همچون تو؛ ز هجران خسته ام"
- من به هجران ام انس ؟؛شمس جان مولا ما وا رهان؛
از غم هجران دوست ؛ در مانده ام ؛ بی توان ام روز و شب
کی شود صبحی ؛ که بیداری بود با یاس تو ؛
همتی کن بخت ؛ عزیزم در سفر ؛ من به راهش چشم.
نامت آشنائی جمع ؛ راهت ناتمام.
کی رسی بر من ؛
عمر را چون حدیث دیگری است ؛ فردایش که دید.
شمس ای غمین غزل گفته مولای همه
سببی ساز و دمی ما را خوان
کی رسد لب من بر دامان سفر کرده دوست
===========================================
دئدیم قلبیمه هئر دم وئریر آزار؛ سئوگی غم ین
خم ائدیب الف قامت یمی درد و بار و غم ستم ین
سئن نه ساندین بو ملاحت له گئزیرسئن هر آن
هر گون؛داهی یوخدو خبرین کیمدی ندی دور برین
کیمده وار هجرانه دوشه گون -گون دئن هو سی
باخسین اطرافه گئرئک ؛وار او جوار یندا حور برین
من نئدئن سنین قامت سرو بویون مدحین ائدیم
گونو هر گون اؤزومه بیر رقیب آرتان قلندئر خبرین
دئمه رئم کیمسه یه سئن تک بت مهوش سرّین
رقیب بئسله مئیه ؛منی دیوانه ده یوخدو الم ین
چئکئرئم سینه مه پیکانی ؛ دئمه رئم آخ نئندئن
هارادان دئیدی منه؛ رنج ملالت کدر و درد روخ ین
شمس؛ داهی گئل یوخ توانیم قوتاریبدیر نفسیم
چانیمی قربان دئمیشئم البتده ؛گئلسین قدم ین
حسن - اسگوئی
==================================
هاچان کؤنلوم ایستئدی یوخسان؛ هاچان ایستئرئم سنی یوخسان؛
اؤزله دیم سئس ین؛ باخیشین؛ بیر دینله ییم او لب لئرین یوخسان.
نه ایمیش بو یوخلوق بیز ایله؛دائما گئدیشیم احوالیم همده دورانیم
شیرین گفته لئر بیرده غزل ؛سن ایله معنا ویرئر هجاء لئریم یوخسان
یازماغیم دا اسیرگئمئرئم؛چون سئنه نه یازدیغیم هامی محبت دی
گئرئکیر دانیشام-إشیدئم سئندئن ؛ سؤز- صحبت نه ائدیم یوخسان
منی قویمازدین بو احواله ؛قورخورام گؤزلیم رقیب دئن سؤز گئلسین
هر نه إشید سئن بیر یالان اوحوال ؛ گئزیرئم گئجه - گوندوزی یوخسان
گئل ای نگار مست چشم خمار ؛ روخ گلگون ؛یاناغیندا داغ هوا سی
نئقئدر من مسکین کئسیم یولونو ؛ داهی بئکلئمه !؛ نئدئن یوخسان
داهی گئدئر اولدوم بو دیاردان،؛تنها بیر سئوگی ایزی قالدی اؤلکه ده
او دیارده منه منتظیر قالان وار البت ؛ وصاله یئتیشمئمییش یوخسان
دئدیم اغیاره ؛"شمس" یم؛هاچان کی ایسته میشئم گئلیب هارایمه
سیز گئدین کندی قئدئریز دئن ائدین شکایت ؛ هارای هارای یوخسان
حسن- اسگوئی
===================================
به کجا روم تو آیی؛
همه شب تو در کتابی ؛ به غزل و یا قصیده .
به بَر غزل که آیم ؛ تو همان نگار مستی؛ به لب جام من نشستی؛
به تمام عمر شاعر تو همان خیال هستی؛
غرض از نگار و چام و خیال شاعر؛...که همه ؛ شمع اش بسوزد؛
تو همان غزال شاعر به غزل بر دفترم نشینی،
منم ازبَرت بخوانم و سحر تو هم نباشی ؛
و تو چون غزال رفتی
عطر یاسی که درون هر غزل هست . من و آن تن و خیال ات .
تو غزل؛ غزالی ای شمس ؛ تن ناز و عطر یاس ات
به حلب چرا گزینی ؛ چه شود ؛ بَر دفترم نشینی ؛
که دگر سفر نباشد ؛ غم دوری ات نباشد؛ تو بمانی و من
حسن اسگوئی
بر = به فتح ب و سکون ر
من به کمال می رسم ؟
من که هنوز به خواب جهل خفته ام ؟
من که به صد نخوانده ام کی به هزار می رسم؟
من که هنوز تفکّرم؛ سخت به کوزه می رسد دخل به حجره مانده ام ؟
من که همه شجاعتم در سخن حکیم طوس ؟
من که تمام افتخار؛از پدران داشتمی ؟شعرو غزل به حافظ ام ؛مثنوئی ام به مولوی؟
جان کلام نظامی ام تغّزل ام فضولی ام؛
من که هنوز؛ لیلی ام مکتب قیس ندیده است ؛
هیچ به من نمی رسد از در و دیوار پدر؛
هر چه به شرق دیده ام جمله غزل قصیده را؛مثنوی حبیب را
راه شوم ؛ راه شوم ؛
"پشت دریا شهری ایست"
هجرتی باید کرد تا رسید بَر آن کوه بلند، قلّه اش پر برف است باید دید؛
هم در آن دیدن ها ست ؛ می گویند : که چه سان مردمی زندگی می سازند
رفت و رفت باید دید؛
چه سخت می کوشند؛ زندگی می سازند عشق می ورزند؛
و خدا را عاشق.
هر کسی به کاری مشغول که همان "قصه شهر فرنگ "
باید دید.
"قایقی باید ساخت" و به پارو یش بازو
باید ساخت.
----------------------------------
من به خیال چشم دوست چونکه زپا فتاده
بی خبر از خیال دوست ؛
کی نظرت به من شود ؛ من به خیال مانده ام ؟
من به خیال خام خود ؛عاشق آن سرو چمان گل رخ ام؟
کاش یکی عیان کند من همه بی خودم ز خود.
عشق کجا در دل کودکان رود؟
دورون من؛ کودک ای ام ؛ آن همه فریاد زند " اَبجَد و حَوّز " اش کجاست
باز رسم ؛ "کَلَمَن"
آن چه که یاد؛ یاری ام کند؛عشق نصاب در دلم،
بعدگلستان به روم
"عزّ وجل خدای را" چون که پدر شنیده بود ؛عشق به یوسف اش رسید
بوسه آن محبت اش ؛کاشت نهاد عشق من
کاش آن نگار من ؛آن همه شور حال من از "پدرم" نهان نبود.
ناله و فریاد حزین آن رخ ترسائی دوست
چنان به دوش دارمش ؛چون که مسیح بر صلیب
ناقه ترسا که به رفت ؛من به خیال مانده ام
چون که ز پا فتاده ام .
کاش شبی ؛ شمس بیاورد خبر
"نشان دوست یافته ام "
------------------------------------------------
از ری به سوی آراز آمد وفای به عهد دوست
بَرَم آمد نقشینه یار به جان نهم بلای دوست
نگار هر دم می رمید چو غزال به سوی خواب
دگر چشم به هم ننهد چو بیند خیال دوست
برایمان عزیز؛ خواهم عزیز هر دو جهان شوی
مهر و مهربانی؛ اتحاف؛ همه صداقت دوست
شمس چو بیند نقش خیالت کی رود بخواب
سحر به بالینم طبیب آید و گوید؛ نگار دوست
صوت دلنشین و نقش ات کی بَرم پیش طبیب
همه حاسد اند و سفره دل بَرَیم کوی دوست
چو دست رسد به آب کوثر و لب به باده مینا
کنم ثنا و دعا و بخوانم به کمال ثلبوت دوست
حسن - اسگوئی
مشق قصیده شد و تنها قصد مان تشکر از مهر و مهربانی دوست منت دارشان هسنم.خود داند و خدای خویش
--------------------------------------------------
بو گئلئن دوست سئسی دی ؛نئقئدئر ده محزون
نئقئدئرده یاربّ حزین ملاحت
ائله بیل شکستی سازیم؛ چالابیلمیرئم شکسته
نه چالیر سام ؛اولور مخالف راست؛ امما ...
نییه کی؛ داهی یوخدو منده؛ راست موغامی؛
نئدئن اولدو یارب بو گئدیش موغام تورک ه
بو موغام تورک یاربّ ؛نه شیرین موغام دی بیزده
چالان آلتی اؤپئرسئم منه بیر بویوک مقام دی
داهی گر عاشق اولسام بو دا بیر گئنیش یولوم دیر ؛ قصد کربلا یولوندا
شهید مقام اعلی ؛ چئکیلیم دیلیم یولوندا .
گر هوس قالیب نیگاریم؛ چالسان شور شهناز
داهی بیر دؤنوشده اولاسان؛ اودا بیر بیات... قاجار
هم هراتی ایستیر بو کؤنول هم قره باغ شکسته مایه؛
سئن اگر او ذیل سئس ده قالسان و ده سئن بیات افشار
داغیلار هئر نه غم وار.
شوشا آغدام ی آلینجا ؛ گئرئکیر کی همت اولسون؛
بیزه سئن عنایت ایله و بیر کَرم قیل الله ؛ گئدئک او مقدس اؤلکه میزده؛
خان عمو ؛اوخوسون راست موغامی ؛او موغام بیزه امانت
سئسی اوخشایر نیگاره
من بیر عومور ده گؤستئر؛ اؤپوم او صدا نی یاربّ.
----------------------------------------------------------------
لب و چشم ام همه از اسم و روخت بیدار است،
و افق ها دیارم ؛ شاهد
ما همه چشم به راه
دلها به آمدنت در آشوب ؛
شمس تبریز ؛ اسمت اعظم به خدایم اعظم
خاک ره تو سرمه چشم ام باد ؛طوطیائی است عجیب
الله الله کفر نباشد گویم : بوسه بر دامن دوست ؛خود عین غناست،
کافی است بیائی و ببینی ای "شمس"
=========================================
گئل گؤر نئجه تاراج ائله دین روحومو "خان" کؤنلوم سئنی ایستئر
هر چند گئدیب سئن بو چمن دئن؛باغ بان گلستان؛ سئنی ایستئر
هر زیروه چیخسام ؛سندئن سئوائی بیر کسی؛ گؤرمئز بئبیم"خان"
گر اولسا دوشئرگه ؛ سئنی ظننیمده گؤروب؛ یاد جانیمی ایستئر
هر داغچی گؤروب؛ سئندئن خبر آلمیش؛: عجبا "خان" نییه یوخدو ؟
یئرینی بوشلایب اما "یئری بوشدیر دییه ؛ اولمایا بوش "سئنی ایستئر
"خان" قسمت اولا بیر گئلئسئن ؛سلطان داغین قوشلاری گوچموش
سئنسیز نئجه من گوچمئمیشئم ؟؛ سلطان یولو هر ایل سئنی ایستئر
==============================================
لاله تک قلب یم گئنه ای شمس؛ چند پاره اولموش دی بو گون
داغلایر هر پارچاسین ؛ سیمای- گؤزلیقدان؛ حروف اعداد بو گون
قلب سیندیرمیشدیم ؛ تا خلاص اولسون تمام گؤزلیق دان بئری
حال توشلاندی تمام طعنه لئر هر نوع حوری وش لئردئن بو گون
ایستئمئزدیم من حکیم لئردن، هیچ بیر شفا بیلمئین عطّار لاری
همده سئودای گؤزل لئردئن؛ رنگ رخ زار و نزار اولمایی چاره بوگون
گر باخیب ؛نظامی نظم ائدن عاشق لئرین حالینا تماما درس دیر
مکتب عشقی فضولی یازدی لیلی یه ؛قیس اولدو مجنون تا بو گون
من کیم ام مجنون کناریندا یا فرهاد ائله همدم دییم من عاشقم
کیمسه عاشق دی گئرئک اول سئوه اؤز خلقینی ؛یوخسا بو گون
اولمایان بیر سئوگی دی ؛ناتمام هم عبث قاش گؤزه هرکیمده وار
صورت مهوش لئری هر کیم سئوئر؛کیم محبت دئن اولار آغاز بو گون
کیمسه سئومئز اؤلکه سین هاردان بولئر سئودا نئدیر بیهوده لیق
عشق اؤلکه دئن باشار گئلئر؛ تا اولارسان عیّار ایله عاشق بو گون
شمس سرتا محبت دی منه ؛چون سئویر اؤلکه سین هم مردمی
باعث عشق اولدو بیزه ؛کیم بولور مردم چشمیم همان مردم بو گون
حسن اسگوئی
بو شعرده فضولی کبیره بیر مصرع ده استقباله گئدیلیب.
سیمای صورت ده نسیمی حروفی نهضت ینده یئددی آد سایلار.
مردم چشم همان گؤزول گیله سیدی دیوان ادبییاتیمیزدا.
بو یازی دا سعی اولور کی عشقین معناسین اؤلکه و او محیط ده یاشایان انسانی سئومئک دئن عبارت بیلسین ؛ البته کی صورت مهوشی لئر سئومئک هامی ایچون عشق سایلماز ؛عشق صورت غیر مهوش اولمایانا عبارت دی .
=============================================
من دئن آرتیق جان دیله ای گؤزل شمس ای نیگار آهو باخیش؛
هئرنه ایستئر سئن دیله ای صنم ؛ تماما عصر لئر زیبا باخیش؛
یقین تنها شعره غزل ده وصف اولور سئوگی؛بیلیرسن می گؤزل؟
هم بو معناده گئرئک اوصاف ائدئم ؛ هان ای مَلَک عنصر باخیش
هم گوزلیق هم سئوگی ؛بدیع بیر منظره ؛تام یئرلئری شعرو غزل
سانکی هئچ مسکن تاپیلماز عالمه ایماء ایچون؛ شعره باخیش
شعر و نغمه روحی قالدیریر ؛ هفت آسمانه چون الهی دیر سبب
عصیر لئردیر بو ودیعه تانریدان گئلمیش خلقینه هر نوع باخیش
کیم یازار؛ سئوگی سئویمئک نوعی نین وصف ایچون غیر شعرده
شعر و ساز ایله دییر شاعر؛سؤزلئرین؛ سینئده ساخلار باخیش
منده اؤیرنمه کاریم گرچه بیرتقلید اولا ؛سئوگیمی ثبت ایله رئم
نه وار سا بیر مکمّل انسانا تانریم اتحاف ایله یب؛معنا دیرباخیش
گل رعنائ وصف ائدرسئم؛گئرئک شعر و غزل؛ نغمه دئن امداد آلام
شمس سئویملی سئوگیلیم گر وصفین ائدم وار نامحرم باخیش
من نئدن اؤز سئوگیمی وصف ایله یم همده ملک سیما روخون
تا رقیب بیلمکده اولسون شمس گؤزلیقدا ؛نظر ورسین باخیش
=========================================